Elusive Affinity

Anna Gourari

Anna Gourari (ur. 1972) to rosyjska pianistka, pochodząca z Kazania. W Rosji odebrała gruntowną edukację muzyczną, pracując m.in. pod kierunkiem Wiery Gornostajewej. W 1990 roku wyjechała do Niemiec, gdzie rozpoczęła studia w Hochschule für Musik w Monachium. Po ukończeniu edukacji rozpoczęła międzynarodową karierę pianistyczną, nagrała też kilka albumów m.in. dla firmy Decca.

Na swojej trzeciej płycie wydanej przez wytwórnię ECM Gourari skoncentrowała się na zagadnieniu korespondencji sztuk i wzajemnej inspiracji twórców. W albumie przeważają utwory muzyki XX-wiecznej. Większość z nich powstała z inspiracji jakimś zjawiskiem pozamuzycznym bądź wchodzi w relację z innym dziełem sztuki. Znalazły się tu utwory takich kompozytorów jak Alfred Schnittke, Giya Kancheli, Rodion Shchedrin, Arvo Pärt, Wolfgang Rihm. Swoistą klamrę dla tego współczesnego repertuaru stanowią dwa dzieła klasyczne: Largo z Koncertu g-moll BWV 975 (J. S. Bach, A. Vivaldi) oraz Adagio z Koncertu d-moll BWV 974 (J. S. Bach, oprac. A. Marcello).

Na szczególną uwagę zasługuje cykl Rodiona Shchedrina pt. Diary. Seven Pieces (2002). Ten zbiór krótkich miniatur zestawionych ze sobą na zasadzie kontrastu został dedykowany Annie Gourari i powstał z inspiracji jej grą. Z kolei cykl Alfreda Schnittke – Five Aphorisms nawiązuje do wieloletniej przyjaźni kompozytora z poetą Josefem Brodskym, którego wiersze odcisnęły wielkie piętno na twórczości Schnittkego. Najbardziej znana szerokiej publiczności jest prawdopodobnie minimalistyczna kompozycja Arvo Pärta, Variationen zur Gesundung von Arinuschka, czyli „wariacje na wyzdrowienie Arinuszki” skomponowana z myślą o jednej z córek kompozytora.

Utwory zebrane na płycie przenoszą nas w świat ciszy i skupienia. Każdy z nich ma unikatowy charakter, jednak odnaleźć można pewne cechy wspólne wszystkim: oszczędność środków, minimalizm i przejrzystość formy, refleksyjność. Nie znajdziemy tu wirtuozowskich fajerwerków ani rozbuchanych emocji, a tylko ascetyczny dźwiękowy krajobraz, delikatny, a zarazem wyrazisty i precyzyjny, jak rysunek w ołówku.

Autor: Aleksandra Andrearczyk