Liberetto II

Lars Danielsson

Po ponad dwóch latach owocnej współpracy obecny zespół Larsa Danielssona ponownie spotkał się w studiu i nagrał nową płytę „Liberetto II”. Już sam tytuł sugeruje kontynuację muzycznej podróży prezentowanej na pierwszym krążku. Rzeczywiście artyści tworzą tu muzykę, która zgodnie z ich artystycznym credo płynie z serca, jest oparta na pięknych, często lirycznych melodiach i czystej nieskomplikowanej harmonii. Nie spotkamy tutaj wirtuozowskich popisów, efekciarskich wyścigów poszczególnych muzyków. Wręcz przeciwnie: usłyszymy nastrojową muzykę, będącą efektem wyrafinowanej współpracy artystów, ich wzajemnego słuchania oraz interakcji.

Trzon zespołu nie zmienił się od debiutanckiej płyty. Lidera grającego na kontrabasie, wiolonczeli, a także w dwóch utworach wykonującego melodie na fortepianie, wspomagają armeński pianista Tigran, szwedzki perkusista Magnus Öström oraz brytyjski gitarzysta John Paricelli.

Kwartet uzupełniają gościnni muzycy: młody norweski trębacz Mathias Eick, agentyńsko-angielski gitarzysta Dominic Miller (znany ze współpracy ze Stingiem), duńska wokalistka Caecilie Norby oraz izraelski wirtuoz instru­mentów perkusyjnych – dobrze nam znany z różnych formacji Możdżera i Daniellsona – Zohar Fresco. Taka międzynarodowa konstelacja ma pewien wpływ na koloryt muzyki utrwalonej na tej płycie, aczkolwiek nie słychać tutaj wyraźnych nawiązań do muzyki etnicznej poszczególnych krajów. W moim odczuciu większość kompozycji z „Liberetto II” pod względem melodycznym i harmonicznym czerpie z muzyki klasycznej i popu, mniej z folkloru, czy jazzu. Wyjątek stanowią takie utwory jak Swedish Song,czy Eilat, gdzie związki z muzyką etniczną są silniejsze. Są to jednak kompozycje jedynie inspirowane folklorem. Ciekawostką jest fakt, że Swedish Song w rytmie o nieparzystym metrum na 5/4skomponował... Tigran, którego utwory, jak określił Danielsson, „brzmią bardziej po szwedzku, niż moje własne”.

Bardzo ciekawie brzmią duety Danielssona z trębaczem – utwory I Tima, II Bla, III Violet, The Truth, w których lider wykorzystuje kontrabas oraz wiolonczelę, graną zarówno smyczkiem (arco), jak i palcami (pizzicato). Piękne miniatury wykonane i nagrane pod względem realizacji dźwięku po mistrzowsku! Kunszt improwizacyjny Tigrana jest najbardziej wyeksponowany w utworze Africa.

Lars Danielsson, jak zwykle, gra bardzo melodyjnie imponując dojrzałym i wyrafinowanym frazowaniem oraz perfekcją wykonawczą. Warto też zwrócić uwagę na jego świetne akompaniamenty wiolonczelowe, realizowane techniką powtarzanych sekwencji rozkładanych akordów (tak zwany w muzyce klasycznej bas Albertiego). Brzmi to znakomicie!

Autor: Zbigniew Wrombel