Live in Berlin

Mo’ Blow

Młoda formacja niemiecka przypomina na trzecim swym albumie dla ACT-u po kilka utworów z poprzednich płyt w wersji koncertowej, ale prezentując też nowe kompozycje na żywo. Na scenie europejskiej trudno jest aktualnie wskazać grupę funk-jazzową grającą z większym zapałem i znajomością stylu niż właśnie kwartet Mo’ Blow. Na trasie zespół potrafił także rozpalić sceny klubowe na Dalekim Wschodzie.

Najbardziej charakterystyczni dla brzmienia grupy są odważnie wkraczający w każdą frazę saksofonista (głównie barytonowy) i wtórujący mu rześkim przycinaniem na Fenderze pianista. Gdy dodać, że ta dwójka zyskuje precyzyjne i pełne energii wsparcie od basisty oraz perkusisty, tworzy się wspaniała machina muzyczna, której nie tylko miło się słucha, ale przy której można też popląsać na parkiecie.

Kompakt zawiera utwory z kilku ubiegłorocznych koncertów w berlińskim A-Trane, na które muzycy zaprosili licznych gości. Nasz kraj reprezentowali skrzypek Adam Bałdych i harmonijkarz Kacper Smoliński, którzy znakomicie wpasowali się w brzmienie Mo’ Blow. Bałdychowi przypadła w udziale partia solowa, skwitowana owacją, wykonana po części pizzicato (lecz z należytą werwą i wyczuciem) w jednym z bardziej wyciszonych utworów. Natomiast Smoliński mógł zabłysnąć w żwawszym temacie, przypominając tonem i frazowaniem Stevie’ego Wondera. Temperamentna wokaliza Pat Appleton (z formacji DePhazz) prowadzona lekko przybrudzonym altem, świetnie współbrzmiała z grą zespołu. Natomiast nie wszystkim mogły przypaść do gustu popisy wokalne Nilsa Landgrena, który usiłował coś jeszcze nowego wykrzesać z przeboju Adele (Rolling in the Deep), w odróżnieniu od wspaniałych solówek na wzorcowo funkującym puzonie.

Autor: Cezary Gumiński