Long Distance Connections

Łukasz Pawlik

W latach 70. ubiegłego wieku Miles Davis połączył quasi-rockową grę sekcji rytmicznej z free jazzowymi improwizacjami. Krytycy nazwali tę fuzję jazz-rockiem. Nowy styl zyskał wielu fanów i wkrótce fusion (zamienne określenie jazz-rocka) stał się nurtem tworzonym przez wielu wybitnych jazzmanów. Początkowo byli nimi przeważnie ci sami, którzy wcześniej współpracowali z Davisem, m.in. pianiści: Chick Corea, Herbie Hancock, Keith Jarrett. Larry Young i Joe Zawinul, gitarzysta John McLaughlin i saksofoniści: Wayne Shorter oraz Bennie Maupin. Wkrótce krąg twórców jazz-rocka szybko się poszerzył, bo pojawili się nowi, wybitni kontynuatorzy stylu, m.in. bracia Ran­dy i Michael Brecker, Dave Grusin, Quin­cy Jones, John Scofield, Tom Scott, Mike Stern i Dave Weckl, a także zespoły, np. Yellow­jackets, Spyro Gyra, Steely Dan i os­tatnio Snarky Puppy.

Do tego panteonu fusion dołączył Łukasz Pawlik. Na swojej autorskiej płycie „Long Distance Connection” skomponował wszyst­kie utwory i zaprosił do ich realizacji wybitnych instrumentalistów improwizujących zza oceanu i z Polski.

Od razu stwierdzam, że uzyskany efekt artystyczny jest wspaniały. Na tę ocenę wpłynęły wyrafinowane, ale bardzo stylowe, kompozycje Łukasza, spójność wypowiedzi zespołowych, wspaniałe solówki muzyków i niesamowita energia przekazu. Niebanalne i interesująco zaaranżowane formy utworów, bogate faktury współbrzmień, zróżnicowane klimaty i prze­konywające brzmienia interpretują wybrani do ich wykonania muzycy. W jednym przypadku stanowią sekstet, w dwóch kwin­tet, w trzech kwartet oraz raz trio i raz duo.

W każdym z tych składów zawsze uczestniczy Łukasz Pawlik, ale nigdy nie umniejsza ról swoich kolegów. I tak, Amerykanie: Randy Brecker, Tom Kennedy, Gary Novak, Phil South, Mike Stern i Dave Weckl muzykują wspólnie z Dawidem Główczewskim, Szymonem Kamykowskim, Cezarym Konradem, Pawłem Pańtą i Łukaszem Pawlikiem na zasadach równorzędnego partnerstwa i wzajemnej inspiracji. To kolejny raz potwierdza, udowodnioną już tezę, że muzyka nie ma granic. Zwłaszcza, gdy daje radość i cieszy zmysły.

Autor: Piotr Kałużny