Lullaby And… The Ceaseless Roar

Robert Plant

Robert Plant to dla większości słuchaczy przede wszystkim były frontman Led Zeppelin – jednej z najważniejszych grup rockowych wszech czasów. Nie sposób jednak nie zauważyć, że zrobił bardzo wiele by wyjść z cienia macierzystej formacji. 

Kolejnym krokiem do emancypacji twórczej brytyjskiego wokalisty jest jego najnowszy album. Dla tych, którzy znają go jedynie z płyt Zeppelinów, będzie to nie lada zaskoczenie. Plant sporą część tego materiału nagrał w studiach Real World Petera Gabriela i to słychać. Mamy tu potężne, afrykańskie bębny i zaśpiew w wykonaniu gambijskiego grioty Juldeha Camary. Bez trudu znajdziemy także orientalną melodykę. Jak to często na jego płytach bywa, mamy tu też sporo bluesa i amerykańskiego folku. 

Pewną nowością jest spora ilość dźwięków elektronicznych, dzięki temu np. opracowanie tradycyjnej melodii z Appalachów Little Maggie nabiera eterycznego, odrealnionego charakteru. Lekko szokująca może być kompozycja Poor Howard, która stanowi plantowską wariację na temat utworu Po Howard Lead Belly’ego z perkusjonaliami i kologo – dwustrunowym instrumentem z Afryki Zachodniej.

Znajdą tu też coś dla siebie poszukiwacze muzyki Led Zeppelin – przede wszystkim w rockowym Somebody There. Śpiew w A Stolen Kiss może się natomiast nieco kojarzyć z Royem Orbisonem.

Amerykańskie muzyczne wyprawy Planta nie są żadną nowością. Natomiast dla mnie najbardziej wzruszający jest jego powrót do stron rodzinnych. Kiedy w Embrace Another Fall rozbrzmiewa celtycki śpiew Julie Murphy, metafora jest jasna: „I heard that the Lark/Has died on the mountain/If I knew these words were true/I would go with a group of men and arms/To fetch the Lark’s body home”. Po latach artystycznej tułaczki stary rockman chce wreszcie znaleźć ukojenie dla swojej skołatanej duszy.

Autor: Marek Romański