Made In Brazil

Eliane Elias

Ta artystka zasługuje na szerszą popularność, zwłaszcza w naszym kraju, gdzie występowała już kilka razy (w 2007 roku nawet w Filharmonii Narodowej). Pomimo tego, że mieszka i tworzy w Nowym Jorku, brazylijska wokalistka i pianistka, a także utalentowana kompozytorka, jest wizytówką muzyki swojej roztańczonej ojczyzny. Eliane sama tworzy większość materiału (autorem słów bywa zwykle jej obecny mąż, basista Marc Johnson), a tylko okazjonalnie odwołuje się do brazylijskiej klasyki, jak utwory A.C. Jobima (tutaj m.in. połączone tematy Este Seu Olhar/Promessas).

Album otwierają i zamykają utwory nestora brazylijskiej piosenki, Ary’ego Barroso – jednak tytuł zobowiązuje i jako preludium posłużył wielki, światowy przebój Brasil (Acquarela do Brasil). Ale wybijającym się nagraniem jest autorska piosenka Eliane Elias Vida (If Not for You) – ma brazylijską pulsację, klasyczny aranż w stylu MPB (Música Popular Brasileira) i przebojowy potencjał. Jej niejako przeciwieństwem – nostalgiczną bossa novą – jest inna piosenka z muzyką i słowami Eliane, A Sorte do Amor (The Luck of Love). W utworze Driving Ambition słuchacz bez trudu rozpozna zabawny cytat z Beatlesów (Drive My Car).

Płyta powstała w Brazylii z udziałem świetnych muzyków, stanowi więc świadomy – a w dodatku wyjątkowo atrakcyjny – powrót do „korzeni”. Eliane Elias jest aranżerką muzyki zespołu z wyjątkiem partii orkiestrowych – te przygotował rozchwytywany ostatnio przez cały muzyczny świat Rob Mathes (a zarejestrowano je w studiach Abbey Road w Londynie). Gra także na instrumentach klawiszowych, co czyni ze smakiem i wirtuozerią (np. solo fortepianowe w utworze Rio). Jest artystką zarazem pełną i spełnioną, a najnowszy album – jej dwudziesty czwarty – podsumowuje bogatą i konsekwentnie budowaną karierę.

Jest na tej płycie kilku gości i jedno z tych nagrań wyróżnia się wyjątkowo – w Idach marcowych (Águas de Março) Jobima solistce towarzyszy znakomita grupa wokalna Take 6, oplatając jej głos subtelnymi, ulotnymi harmoniami w typowo brazylijskich dysonansach. Niezależnie od tego, pierwszy tenor tego zespołu, Mark Kibble, samodzielnie wspiera solistkę w kilku ut­worach. Poza tym w kompozycji Some Enchanted Place możemy posłuchać Amandy Brecker (córki Eliane i słynnego trębacza Randy’ego Breckera, pierwszego męża Brazylijki). Ale nie goście są tu najważniejsi, to tylko „dekoracje”. Jazzująca artystka jest klasą samą w sobie, zasługuje na miano „brazylijskiej Diany Krall”. Gdyby mieszkała w ojczyźnie, stanowiłaby lustrzane odbicie Kanadyjki. Ale z indywidualnym stylem.

Autor: Daniel Wyszogrodzki