Oktawia

Oktawia Kawęcka

Leave My Sorrow Behind; On Green Dolphin Street; PO.ZA; Spring Has Its Happy Wisdom; Invitation; Pieśń wieczorna; My Heart Still Cries; Dla F.L.
Muzycy: Oktawia Kawęcka, śpiew, flet, flet altowy; Rafał Sarnecki, gitara; Wojciech Karolak, organy Hammonda; Wojciech Pulcyn, kontrabas; Michał Barański, kontrabas (3); Piotr Filipowicz, bas (7); Sebastian Frankiewicz, perkusja; sekcja smyczków

Oktawia Kawęcka jest wykształconą wokalistką, a zarazem flecistką – to rzadko chodzi w parze. Na swoich koncertach nie omija okazji, by zagrać jakąś improwizację na flecie. Program tej płyty jest jakby małym recitalem składającym się z różnych utworów, w których artystka potrafi pokazać swoje umiejętności, a zarazem w każdym z nich możemy znaleźć coś interesującego. Są tu dwa znane standardy Bronisława Kapera (Invitation i Green Dolphin Street) opracowane w bardzo wyrafinowany sposób, dwie „piosenki” autorstwa Michała Urbaniaka, kompozycje własne członków zespołu, a nawet znana pieśń Stanisława Moniuszki opracowana na jazzowo.

Niewątpliwie w powstanie tego materiału duży wkład miał gitarzysta Rafał Sarnecki. Gra we wszystkich utworach piękne solówki, niektóre z aranżacji z pewnością sam opracował. Świadoma rezygnacja z technicznych możliwości ingerowania w nagrany materiał, jakie daje współczesne studio, przyniosła bardzo interesujący rezultat. Na przykład brak nakładek powoduje, że solówki gitarowe rozwijają się tylko na tle basu i perkusji, i ta prostota środków zrobiła na mnie spore wrażenie. Chciałbym wiedzieć, czyje są te wyrafinowane, często zaskakujące aranżacje?

Oktawii towarzyszy zespół bardzo dobrych muzyków i to także ma wielkie znaczenie dla brzmienia płyty. Nawet sam Wojciech Karolak grając na swoim ulubionym Hammondzie wystąpił w jednym z utworów i to jest najlepsza rekomendacja zawartej tu muzyki. Na każdym kroku coś nas mile zaskakuje. Pierwszy utwór to popis wokalny Oktawii w długiej improwizacji. W On Green Dolphin Street mamy wyrafinowane solo rozpisane na flet i gitarę przedzielone dwoma krótkimi, bardzo dobrze brzmiącymi i efektownymi solami perkusji. Melodia tematu Sarneckiego Spring Has Its Happy Wisdom jest bardzo fletowa, brzmi znakomicie na tym instrumencie (podobnie jak oba sola, gitarowe i fletowe). Invitation zaskakuje nas swoim charakterem utrzymanym pomiędzy balladą a bossa novą, zaś Pieśń wieczorna Moniuszki – zupełnie zmienioną harmonią. We własnej kompozycji Dla F.L. Oktawia popisuje się efektowną improwizowaną wokalizą. Oczywiście główną postacią wszystkich utworów jest wokalistka.

Ta płyta to wizytówka Oktawii, pokazująca jej wszystkie możliwości. Jazzowa wokalistka, piosenkarka (w najlepszym znaczeniu tego słowa), flecistka, a nawet autorka kompozycji – czyż można nie być szczęśliwym posiadając tyle zdolności i umiejętności?

Autor: Ryszard Borowski