Passion World

Kurt Elling

Kurt Elling na nowym albumie urządza nam wycieczkę dookoła świata. Mało oryginalne? No właśnie… „Świat namiętności” amerykańskiego wokalisty zaczyna się i kończy przepięknie. Proste, nowoczesne utwory m.in. z muzyką Pata Metheny’ego czy do słów Jamesa Joyce’a to materiał, w którym wokalista brzmi najbardziej przekonująco. Znakomicie odnajduje się w konwencji zmysłowego, „dorosłego” soulu – tym bardziej, że tworzywem staje się tu piosenka z repertuaru Björk Who Is It (Carry My Joy on the Left, Carry My Pain on the Right). Gorzej, kiedy w swojej emocjonalnej wycieczce wypuszcza się na tereny obce i to w obcym języku…

Nagrania nie są złe, przeciwnie. A wymowa w językach obcych przychodzi wokaliście z naturalną łatwością. Kłopot w tym, że kiedy Elling śpiewa La Vie En Rose czy Si Te Contara (Gary Versace gra tu ładne solo na akordeonie, zaś wokaliza solisty jest doprawdy imponująca) przestaje być sobą. Słuchamy piosenki francuskiej i latynoamerykańskiej, tylko kto to właściwie śpiewa? Podobne pytanie może sprowokować brazylijski duet z Sarą Gazarek w Você Já Foi à Bahia?

Znacznie lepiej wypada wycieczka irlandzka i kubańska. Piękna szkocka ballada Loch Tay Boat Song zyskała na ciekawej aranżacji na instrumenty dęte wykonywanej przez Scottish National Jazz Orchestra (przy okazji pogratulować Szkotom takiej narodowej orkiestry). Nostalgiczny lament Bonita Cuba ożywia niezrównana, mistrzowska trąbka Arturo Sandovala. W utworze The Tangled Road (słowa Kurt Elling, muzyka Richard Galliano) wokaliście towarzyszy z kolei Till Brönner – trąbka niejedno ma imię. Jako ukłon pod adresem sztuki niemieckiej (a pod względem muzyki popularnej nie jest to najlepszy adres) pojawia się opracowanie pieśni Brahmsa Nicht Wandle, Mein Licht (z cyklu Liebeslieder Walzer Op. 52, No. 17) na tenor – tutaj w nowoczesnym opracowaniu orkiestrowym, utrzymanym jednak w duchu muzyki romantycznej.

Do ciekawostek z gatunku egzotycznych należy niewątpliwie utwór w języku polskim – dostępny jedynie jako bonus iTunes Me jedyne niebo (polskie słowa do kompozycji Pata Metheny’ego napisał Marcin Kydryński, a za konsultację językową wokalista dziękuje Annie Marii Jopek). Szkoda, że polskiego akcentu zabrakło na płycie – wokalista był podobno zachwycony wersją z albumu „Upojenie” (2002).

Jest i na tej płycie perełka, z cyklu, który wokalista serwuje konsekwentnie na swoich kolejnych albumach – utwór z gatunku pop-rock odczytany na nowo. Wcześniej były to między innymi piosenki Paula Simona (American Tune, 2012), czy Joe Jacksona (Steppin’ Out, 2011). Teraz Kurt Elling sięgnął po singiel grupy U2 z 1987 roku – Where the Streets Have No Name i śpiewa tę piosenkę niczym własną. W najnowszej propozycji wybijają się utwory najmniej „udziwnione”, czyli anglojęzyczne pieśni jazzowe: The Verse, After the Door oraz Where Love Is.

Autor: Daniel Wyszogrodzki