Q YA VY

Płyta idealna do joggingu lub prowadzenia auta. Sercem i duszą toruńsko-gdańsko-warszawsko-wrocławskiego zespołu są komponujący gitarzysta Q-rek (Mateusz Kurek) oraz sakso­fo­nista barytonowy Jacek Rodziewicz. Do współpracy zaprosili pianistę i klawiszowca Bartka Staszkiewicza, giganta saksofonu tenorowego Macieja Sikałę i rodzinę Torresów: perkusjonistę José, perkusistę Tomasza i basistę Filipa.

To jest muzyka, na którą, jeśli się ją gdzieś usłyszy przypadkiem, nie można nie zwrócić uwagi, choć fakt, iż płytę wydał Kayax, a więc jeden z ważniejszych graczy na rozrywkowym rynku, mógłby sugerować nieco większy rozmach promocyjny albo po prostu informacyjny. Tak się więc niefortunnie złożyło, że kilka miesięcy po premierze wie o tej płycie niewielu fanów jazzu, a szkoda, bo dziełko wielce oryginalne i ożywcze. Adresowane zresztą niekoniecznie do jazzowych purystów, a raczej do tych, którzy jazz traktują nieco bardziej bezpretensjonalnie i lubią, kiedy muzyka, po prostu, lekko sobie płynie i sprawia przyjemność.

Muzyka Q YA VY koresponduje z piękną tradycją głośnego i pobudzającego jazz-rocka z mocno wyeksponowaną, beztroską, latynoską ingrediencją. Podoba mi się tu jakość kompozycji (dominują, jak się rzekło, rzeczy szybkie, ale miłośnicy ballad też będą zadowoleni), imponuje panowanie nad formą i dyscyplina solistów – tutaj błyszczy przede wszystkim Maciej Sikała, który ma okazję wyjść poza emploi jazzowego akademika.

Jeśli szukacie jazzu, który wyrwie was na chwilę poza monotonne i zachmurzone życie wielkiego miasta, to właśnie go znaleźliście.

Autor: Adam Domagała