Signature Edition 2

Ulf Wakenius

CD 1 – Dancing; Forever You; Seven Days of Falling; Frevo; Estate; I Get It 4 U; Bibor No Azora; Arirang; Dodge the Dodo; Hymn; Blame It on My Youth
CD 2 – Elevation of Love; Venture; Mandela; Tequila Sunrise; The Linden; Good Morning Susie Soho; Jag Vet En Dejlig Rosa; I Skovens Dybe Stille Ro/ Jeg Gik Mig Ud En Sommerdag; When I Fall in Love; Albatross; Bb City; My Song

Seria Signature Edition to ciekawa odpowiedź wytwórni ACT na często pozbawione charakteru kompilacje typu „The Best of”, których jedynym celem jest ponowna sprzedaż najpopularniejszych utworów artysty. Wytwórnia podeszła do zagadnienia z zupełnie innej strony: ideą serii jest stworzenie jak najbardziej reprezentatywnego portretu artystycznego muzyka, a dzięki temu, iż wyboru utworów dokonuje on sam, są to rzeczywiście kompozycje najbardziej wartościowe i najważniejsze w jego twórczości. Co więcej, całość poddawana jest remasteringowi, którego zadaniem jest uspójnienie brzmienia i osiągnięcie pewnej jednorodności, co biorąc pod uwagę okres, jaki obejmuje niniejsza kompilacja, było niełatwym zadaniem. Udało się jednak znakomicie.

W muzyce Ulfa Wakeniusa, mimo jego szwedzkiego pochodzenia, trudno byłoby doszukiwać się, charakterystycznego dla jazzu północnoeuropejskiego, powiewu chłodnych wiatrów Skandynawii. Gdy w wieku 17 lat Ulf zyskał sławę w rodzinnej Szwecji, już za sobą miał fascynację bluesem i gorącymi rytmami Brazylii. Wtedy też znalazł miejsce w kwartecie Oscara Petersona. Stanowiło to punkt przełomowy w jego karierze i otworzyło na nowe możliwości. Pojawiły się propozycje współpracy z takimi tuzami światowego jazzu, jak Randy Brecker, Bill Evans czy Jack DeJohnette.

Dwupłytowa kompilacja, obejmując okres od 1991 do 2008 roku, ukazuje Ulfa jako wszechstronnego gitarzystę, który potrafi nie tylko odnaleźć się w różnych estetykach muzyki improwizowanej, stosując perfekcyjnie opanowane techniki gry, ale przede wszystkim jako muzyka o głębokiej wrażliwości, któremu nieobce są nie tylko pasażowe kaskady fusion, jak i subtelna gra ciszą w jazzowej balladzie. I choć kompozycje na płytach nie są ułożone chronologicznie, wybór taki pozwala w ciekawy sposób prześledzić szlak kolejnych fascynacji gitarzysty.

Album otwierają, jak i zamykają, kompozycje Keitha Jarretta. Obie, zarówno Dancing, jak i My Song, pochodzą z pierwszej z dwu wydanych przez ACT płyt Wakeniusa, „Notes From The Heart”, i ukazują Ulfa jako wspaniałego interpretatora. Warto wcześniej przypomnieć sobie wersje oryginalne, by docenić kunszt szwedzkiego gitarzysty. Na szczególną uwagę zasługuje zwłaszcza My Song, który nabiera szczególnej głębi poprzez zastosowanie dwóch równoległych linii gitary klasycznej.

Idąc za wyborem autora, za równie ważną należy uznać drugą płytę wydaną przez ACT, „Love Is Real”, stanowiącą hołd dla tragicznie zmarłego Esbjörna Svenssona. Cztery utwory pianisty doskonale odnajdują się w kontekście onirycznej atmosfery kompozycji Jarretta, stanowiąc pomost pomiędzy tak smakowitymi kąskami dla miłośników fusion i funkowego bujania, jak I Get It for You czy Bb City, obu zresztą autorstwa Wakeniusa. Jednakże szkielet kolekcji stanowią kompozycje Larsa Danielssona – wieloletniego przyjaciela lidera, a jednocześnie niezwykle utalentowanego multiinstrumentalisty, biorącego udział w nagraniu aż dziewiętnastu utworów, które znalazły się na kompilacji.

Zgodnie z założeniami wydawcy serii, album zawiera 24 kompozycje, i trudno właściwie byłoby odmówić prawa do indywidualnego wyróżnienia którejkolwiek z nich. Dorobek gitarzysty jest ogromny, a różnorodność stylistyk i konwencji oszałamiająca, przez co właściwie każdy z utworów zaskakuje świeżością, każdy różni się od pozostałych. Szczególną jednak uwagę, jak się wydaje, warto poświęcić tym najbardziej nietypowym kompozycjom. Wśród takich z pewnością znajdą się Frevo autorstwa Egberto Gismontiego, w brawurowym wykonaniu duetu lidera z wokalistką Youn Sun Nah, czy choćby piękny, przesycony bólem, nostalgiczny Bibor No Azora Ryuichiego Sakamoto. Podobnie przejmująca, przywodząca na myśl stylistykę Metheny’ego jest ballada Blame It on My Youth, w której nylonowej gitarze lidera towarzyszą syntetyczne smyki Larsa Janssona.

Do moich faworytów należy również tradycyjna kompozycja szwedzka Jeg Vet En Dejlig Rosa z pięknym wokalem Viktorii Tolstoy oraz wspaniale rozwijający się I Skovens Dybe Stille Ro, który, rozpoczynając się subtelnie i niewinnie, potrafi porwać słuchacza i unieść kilkanaście centymetrów ponad fotelem!

Album, mimo tak dużej rozpiętości stylistycznej, jak i typowo składankowego charakteru, osiągnął stan doskonałej równowagi pomiędzy różnorodnością i dynamiką a spójnością, jaka zazwyczaj cechuje płyty nagrane w jednym czasie i w jednym miejscu. Przesłuchanie całości albumu jest jak długa wycieczka w nieznane, która z pewnością zadowoli każdego, kto chciałby się zapoznać z twórczością tego niebanalnego gitarzysty z północy, którego krew pulsuje w południowym, gorącym rytmie.

Autor: Konrad Żywiecki