Sobremesa

Anna Maria Jopek

Rua Dos Remedios; Tylko tak mogło być; Mae Negra; Lizbona moja miłość; Kananga do Amor; Noce nad rzeką; Ye yo; Cabo da Roca; Naanahanae; Smuga smutku; Sodade; Spójrz, przeminęło; Lizbona, Rio i Hawana
Muzycy: Anna Maria Jopek, śpiew, chórki; Joao Balao, cavaquinho, instr. perkusyjne, kalimba; Ernesto Leite, fortepian, instr. klawiszowe; Tiago Santos, gitara; Yami, śpiew, gitara basowa, chórki, gitara; Marito Marques, perkusja; Ruca Rebordao, instr. perkusyjne, berimbao; Ze Antonio, cavaquinho (7); Nelson Canoa, fortepian (7); Ivo Costa, perkusja (7); Krzysztof Herdzin, flet (10); Robert Majewski, fluegelhorn (6); Henryk Miśkiewicz, klarnet (2), saksofon sopranowy (1); Marco Oliveira, gitara klasyczna (12); Paulo Paz, kontrabas (6); Victor Zamora, fortepian (5, 11); goście specjalni: Sara Tavares (4), Beto Betuk (8), Camane (6), Tito Paris (2), Yami (5, 7, 11), śpiew; Paulo de Carvalho, śpiew (3), gwizd (4); Luis Guerreiro, gitara portugalska (12), śpiew (10)

„Sobremesa” jest moim zdaniem w gronie nowości płytą najlepszą. Tytuł oznacza deser. I wszystko jasne. To piękny, muzyczny kontrast tego wszystkiego, co króluje w ojczyźnie fado i frazach z Wysp Zielonego Przylądka. Jest w tej muzyce zaduma zaułków Lizbony i żar słońca plaż Algarve, ckliwość, wręcz eteryczność typowa dla lizbońskich kafejek sąsiaduje z feerią przebojowej piosenki Lizbona, Rio, Hawana. Album nagrany został w Lizbonie ze stworzonym specjalnie na tę okazję multikulturowym zespołem, co sprawia, że muzyczny tygiel procentuje dźwiękowym ogniem. Mnie ta muzyka zwyczajnie cieszy. Cieszy w dwójnasób. Z jednej strony słychać tutaj koncepcję i wysokie artystyczne loty, z drugiej… to zwyczajnie fajna muzyka jest.

Autor: Piotr Iwicki