Standards & ballads

new iMPULSE!

Legendarna wytwórnia Impulse!, która kojarzy się z takimi ikonami jak John Coltrane, Pharoah Sanders, Charles Mingus, McCoy Tyner, Oliver Nelson, czy Sonny Rollins, obudziła się i przeżywa renesans, wydając współczesne nagrania wielkich mistrzów i wschodzących gwiazd jazzu. Specjalnie dla naszych czytelników sławny label, będący teraz częścią Universal Music, przygotował składankę CD wybranych utworów z najnowszej serii płyt ze standardami i balladami, ale we współczesnych, świeżych, często odkrywczych aranżacjach i interpretacjach.

Oto krótka prezentacja poszczególnych utworów na płycie kompaktowej, która trafiła z tym numerem do rąk prenumeratorów JAZZ FORUM:

Charlie Watts Meets The Danish Radio Big Band

(Satis) Faction – Live At Danish Radio

Concert Hall

(Mick Jagger, Keith Richards, Gerard Presencer)

Perkusista „największej grupy rockowej wszech czasów” i jazzowy Danish Radio Big Band grają sztandarowy przebój Rolling Stonesów w orkiestrowej aranżacji, którą opracował brytyjski trębacz Gary Presencer. Utwór ten pochodzi z albumu, który prezentuje nagranie z koncertu, jaki miał miejsce w Kopenhadze w październiku 2010 roku. Mało kto wie, że Charlie Watts, na początku lat 60., kiedy Stonesi nie byli jeszcze znanym zespołem, mieszkał w Danii, gdzie występował jako perkusista… jazzowy. Na płycie znajdziemy jeszcze dwa utwory z repertuaru Rolling Stonesów – You Can’t Always Get What You Want i Paint It Black, standardy bigbandowe (I Should Care, Molassas), a także kompozycje oryginalne, m.in. napisaną prezez Jima Keltnera dwuczęściową Elvin Suite, w której Charlie Watts składa hołd Elvinowi Jonesowi. 

Sarah McKenzie / We Could Be Lovers

Love You Madly

(Duke Ellington)

Sarah McKenzie, 30-letnia australijska pianistka i wokalistka uznawana jest za jedno z największych odkryć jazzowych ostatnich kilku lat. Już pierwsze jej płyty, wydane jeszcze w Australii, okazały się sukcesem: „Don’t Tempt Me” i „Close Your Eyes”. Prezentowany tutaj standard Duke’a Ellingtona Love You Madly pochodzi z kolejnego, wydanego w 2015 roku albumu „We Could Be Lovers”, który ukazał się nakładem wytwórni Impulse! (w styczniu br. wyszedł jej najnowszy album zatytułowany „Paris In The Rain”).

Artystka, uznawana przez brytyjskich i francuskich dziennikarzy muzycznych za następczynię Diany Krall, wykonuje zarówno standardy jazzowe, jak i własne kompozycje, urzekając słuchaczy niezwykłą wrażliwością.

John Scofield / Country For Old Men

Wildwood Flower

(Joseph Philbrick Webster)

John Scofield to jeden z najbardziej charakterystycznych i wszechstronnych współczesnych gitarzystów jazzowych. Jego 40-letnie doświadczenie sprawia, że artysta potrafi swobodnie odnaleźć się w tak różnych stylach jak fusion, funk, blues, bebop, country, drum ’n’ bass oraz pop, nie tracąc przy tym nic ze swojego unikalnego brzmienia. Scofield został w zeszłym roku uhonorowany nagrodą Grammy w kategorii Najlepszy Album Jazzowy za „Past Present”, wydany nakładem wytwórni Impulse! Być może zechce powtórzyć ten sukces kolejną płytą nagraną pod tym samym szyldem. Sco nigdy nie ukrywał swojej fascynacji muzyką folk i country, a w szczególności takimi artystami jak George Jones, Dolly Parton, Merle Haggard oraz Hank Williams. To im gitarzysta składa hołd swoim nowym albumem „Country For Old Men”. W jego nagraniu, oprócz lidera, udział wzięli: Steve Swallow, Larry Goldings oraz Bill Stewart. 

Andrea Motis / Emotional Dance

You’d Be So Nice to Come Home To

(Cole Porter)

Mieszkająca w Barcelonie trębaczka, wokalistka i kompozytorka debiutuje w wytwórni Impulse! Records solowym albumem „Emotional Dance”.Choć Andrea Motis ma dopiero 21 lat, jej muzyczna dojrzałość imponuje, a mistrzowska gra na trąbce zachwyca (rozpoczęła naukę gry na tym instrumencie w wieku siedmiu lat). Osią albumujest jednak wokal. Motis posiada powabną, przyciągającą barwę głosu. Jej subtelna wibracja i konkretne, zwięzłe frazowanie sprawiają, że młoda Hiszpanka porównywana jest do takich sław jak Billie Holliday czy Norah Jones.

Jacky Terrasson / Take This

Take Five – Take 1

(Paul Desmond)

Międzynarodowej sławy francusko-amerykański wirtuoz fortepianu Jacky Terrason rozpoczął karierę na początku lat 90. Ma za sobą współpracę m.in. z wielkimi wokalistkami Betty Carter, Cassandrą Wilson, Dee Dee Bridgewater i Dianne Reeves. „Take This”, debiut pod flagą wytwórni Impulse!, prezentuje jego artystyczną wszech­stronność. W swoim rozmachu 48-letni artysta zaciera granice pomiędzy różnymi stylami czerpiąc zarówno z post-bopu, hip-hopu, muzyki klasycznej i afro-kubańskiej. Na płycie znajdziemy oryginalne kompozycje pianisty, a także zaskakujące interpretacje takich hitów jak Beatlesowski Come Together, a przede wszystkim słynnych jazzowych tematów, m.in. Un Poco Loco Buda Powella, Milesa Davisa Blue in Green i Flamenco Sketches, czy Paula Desmonda Take Five. Oto lineup zespołu: Jacky Terrasson - p, Fender Rhodes, voc, perc, human beatbox, synth; Sly Johnson - voc, human beatbox; Burniss Earl Travis II - ac-b, el-b; Lukmil Perez Herrera - dr; Adama Diarra - perc.

Lee Konitz / Frescalalto

Cherokee

(Ray Noble)

Mimo swych 90 lat Lee Konitz nie przestaje zadziwiać swobodą, z jaką posługuje się saksofonem altowym. Jego unikalne podejście do improwizacji wciąż imponuje młodzieńczą niemal energią, która dodatkowo okraszona jest wielką mądrością. To, że Konitz dopiero teraz debiutuje w wytwórni Impulse! jest zaskakujące, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę jego ponadpięćdziesięcioletnie doświadczenie w roli lidera formacji jazzowych. „Frescalalto” został nagrany w doborowym towarzystwie. Sekcję tworzą: pianista Kenny Barron, basista Peter Washington oraz perkusista Kenny Washington.

„Frescalalto”składa się z dziewięciu utworów, a są to głównie ponadczasowe standardy jazzowe. „Gram te utwory przez całe swoje życie.To fantastyczna muzyka, która wymaga nieustannej pracy nad znalezieniem własnego sposobu jej interpretacji. To jest jej cel sam w sobie, często pozostający poza zasięgiem, innym razem – spełniający się samoistnie. Czasem po prostu zaczynam grać te melodie, a one same prowadzą mnie we wciąż nieznanych kierunkach. To niesamowite!” – powiedział Lee Konitz. A to, co powiedział, potwierdza fascynujące wykonanie standardu Raya Noble’a Cherokee.

Sullivan Fortner / Aria

All the Things You Are

(Jerome Kern, Oscar Hammerstein Jr.)

28-letni pianista jazzowy z Nowego Orleanu jest objawieniem ostatnich lat. Studiował w Oberlin Conservatory of Music i Manhattan School of Music. W 2015 roku otrzymał nagrodę im. Cole’a Portera przyznaną mu przez Amerykańskie Stowarzyszenie Pianistów. Sullivan Fortner ma na swoim koncie współpracę z takimi liderami jak Stefon Harris, Etienne Charles, Roy Hargrove i Christian Scott. „Aria” to jego debiut w wytwórni Impulse Records!, nagrany z zespołem w składzie: Tivon Pennicott - ts, Aidan Caroll - b i Joe Dyson - dr. Fortner prezentuje tu utwory oryginalne, m.in. tytułową Arię (połączenie idei Steva’a Reicha i jazzu latynoskiego), a także standardy, jak Theloniousa Monka I Mean You, czy właśnie All The Things You Are, który stanowi hołd dla nieodżałowanego
Cedara Waltona, jego nauczyciela i mentora.

Indra Rios-Moore / Heartland

Money

(Roger Waters)

Urodzona w Puerto Rico wokalistka mieszka w Danii i tam najpierw zdobyła rozgłos i uznanie takimi płytami jak jej debiutancka „Indra” (2010) i „In Between” (nagroda dla najlepszej jazzowej płyty wokalnej). Na „Heartland” Indra Rios-Moore prezentuje eklektyczny miks ponadczasowej muzyki, na którą składają sie elementy jazzu, folku, rocka i country. Pośród jedenastu utworów znajdziemy m.in. kompozycje z repertuaru Duke’a Ellingtona (Azure, Solitude), Billie Holiday, Doca Watsona, Davida Bowie’ego (Heroes), a także umieszczony na naszej składance słynny
hit grupy Pink Floyd Money. Wokalistce towarzyszą: Benjamin Traeru - ts; Thomas Sejthen - b; Uffe Steen - g oraz Jay Bellerose - dr.

Rodney Kendrick / The Colors Of Rhythm

Body and Soul

(John W. Green, Edward Heyman, Robert Sour)

Rodney Kendrick jest pianistą z Filadelfii. Już jako 18-latek występował u boku Jamesa Browna i George’a Clintona, wkrótce jednak zdecydował się na karierę jazzmana i pod swoje skrzydła przygarnęli go Freddie Hubbard i Stanley Turrentine. W swojej karierze współpracował z takimi luminarzami, jak m.in. Sonny Stitt, Illinois Jacquet, czy Sam Rivers. Był też kierownikiem muzycznym w zespole wokalistki Abbey Lincoln. Na naszej składance znalazła się jego interpretacja słynnego standardu Body and Soul, który rozsławiła m.in. genialna wersja Colemana Hawkinsa. W składzie zespołu Kendricka znaleźli się Curtis Lundy - b i Cindy Blackman Santana - dr.

Stephane Belmondo & Jacky Terrasson /Mother

Lover Man

(James Davis, Roger J. Ramirez, James Sherman)

Stephane’a Belmondo i Jacky’ego Terrassona łączy bardzo wiele. Pierwszy z nich jest francuskim trębaczem grającym również na flugelhornie. Współpracował z takimi artystami, jak Yusef Lateef czy Dee Dee Bridgewater. Terrasson to pianista, który wychował się we Francji, by następnie stać się jedną z gwiazd wytwórni Blue Note (wydał w niej 12 albumów!). Wspólne jest dla nich również zamiłowanie do łączenia klasycznych harmonii z tradycją jazzową, a także umiejętność tworzenia logicznych i atrakcyjnych melodycznie improwizacji. Ich płytę „Mother” wypełniają zarówno oryginalne kompozycje obu muzyków, jak i popularne standardy. Na kompilacji firmy Impulse! znalazła się piękna interpretacja ballady Lover Man, wcześniej wykonywanej m.in. przez Billie Holiday i Charlie’ego Parkera.

Ran Blake / Chabrol Noir

Watch What Happens

– From „The Umbrellas of Cherbourg”

(Michel Legrand, Jacques Demy)

Amerykański pianista Ran Blake liczy sobie już 82 lata. Muzyki uczył się u takich mistrzów jak Gunther Schuller, Oscar Peterson, Mal Waldron i  Mary Lou Williams. Zadebiutował w 1962 roku albumem z wokalistą Jeanne Lee. Od tego czasu nagrał wiele płyt, solo, w duetach i różnych konfiguracjach z takimi liderami jak Clifford Jordan, Anthony Braxton, czy Enrico Rava. W swojej dyskografii ma ponad 30 autorskich płyt.

Ran Blake jest założycielem wydziału Trzeciego Nurtu (przemianowanego na Contemporary Improvisation Department) w New England Conservatory of  Music i do dziś jest związany z tą słynną bostońską uczelnią, w której obecnie prowadzi klasę „film noir”. Jest zafascynowany twórczością takich reżyserów jak Alfred Hitchcock, Otto Preminger, Fritz Lang, Elia Kazan i oczywiście Claude Chabrol, któremu zadedykował swój najnowszy album „Chabrol Noir”. Obok jego własnych, oryginalnych utworów można znaleźć tu kompozycje Pierre’a Jensena z filmów Chabrola, ale także zaskakującą interpretację melodii Michela Legranda Watch What Happens z filmu Jacquesa Demy’ego „Parasolki z Cherbourga”.