Lucjan Kaszycki – pożegnanie

Wybitny kompozytor muzyki filmowej i teatralnej, profesor akademicki, zmarł 5 maja 2021 roku w Warszawie

Kompozytor także muzyki symfonicznej, rozrywkowej i elektronicznej, autor nieśmiertelnego standardu „Pamiętasz, była jesień” (z filmu „Pożegnania” Jerzego Hasa), aranżer, publicysta muzyczny, pedagog, wykładowca akademicki, profesor sztuk muzycznych, szef artystyczny pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży. Wiadomość o Jego śmierci potwierdziła rodzina.

Lucjan Kaszycki przyszedł na świat 27 września 1932 roku w Krakowie. Ukończył tam Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu, następnie studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (dyplom obronił w roku 1957). Współpracował z Teatrem Starym oraz warszawskimi teatrami: Studiem, Powszechnym, Rozmaitości, STS i Operetką. Jest twórcą muzyki do ponad 150 spektakli teatralnych oraz do prawie 40 filmów, m.in. „Pożegnania” (1958), „Rozstanie” (1961) i „Jak być kochaną" (1963) Jerzego Hasa, „Awantura o Basię” Marii Kaniewskiej (1959), „Gangsterzy i filantropi” Hoffmana i Skórzewskiego (1963), „Doktor Murek” Witolda Lesiewicza (1979), „Katastrofa w Gibraltarze” Bohdana Poręby (1983). Napisał wiele przebojów muzyki rozrywkowej, które śpiewali m.in. Sława Przybylska, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik, Irena Santor.

Od 1958 zajmował się działalnością pedagogiczną. Wykładał kompozycję w PWSM w Krakowie, na Wydziale I wprowadził prekursorskie seminarium muzyki jazzowej. Jego studentami-wychowankami byli m.in. Jan Jarczyk, Janusz Stefański, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński. W latach 1967 - 1972 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni PR w Krakowie, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR.

Na przełomie lat 60. i 70. pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego Polskiej Federacji Jazzowej (1969 - 1974), zasiadał też w Radzie Zarządu Głównego PSJ w Warszawie. Był szefem kadry pedagogicznej pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży w latach 1971 - 73, dokąd powracał wielokrotnie jako gość honorowy. Podobną funkcję sprawował na Warsztatach Jazzowych Radost ’76 w Mąchocicach koło Kielc.

Od 1974 mieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu III Polskiego Radia (1944 - 1977). Przede wszystkim poświęcił się pracy pedagogicznej na Akademii Muzycznej, gdzie otrzymał stopień docenta, a następnie profesora. W 2002 roku nadano mu tytuł profesora sztuk muzycznych. Na Uniwersytecie Muzycznym pracował aż do roku 2011. W 1992 założył pierwszą w Polsce szkołę zawodową muzyki rozrywkowej (Autorska Szkoła Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy), gdzie uczył do roku 2003.

Za osiągnięcia twórcze i działalność pedagogiczną otrzymał wiele nagród i wysokich odznaczeń.

Wielki artysta, zasłużony pedagog, kochany nauczyciel, wspaniały człowiek. Zmarł 5 maja o 2.00 w nocy na serce. Miał 88 lat. Polska muzyka poniosła olbrzymią stratę. Żegnaj Profesorze!

Paweł Brodowski