Summer Jazz Festival Kraków

Gwiazdy jazzu pod Wawelem: 8 lipca Kenny Garrett Quintet, 15 lipca Wolfgang Muthspiel Trio

Wybitny saksofonista i kompozytor Kenny Garret zagra ze swoim kwintetem 8 lipca w Kinie Kijów. Kariera Garretta nabrała tempa, gdy jako 18-latek dołączył do orkiestry Duke’a Ellingtona prowadzonej przez jego syna Mercera. Zadebiutował albumem „Introducing Kenny Garrett” (1984), później zasilił Jazz Messengers Arta Blakeya, a w kolejnych latach grał z Freddie’m Hubbartem, Woodym Shawem i Milesem Davisem (album „Amandla” i ścieżka dźwiękowa do filmu „Dingo”).

Punktem odniesienia, taką stałą bazą jest dla Garretta dziedzictwo Johna Coltrane’a. I choć sam nie gra na tenorze, ton jego instrumentów jest równie mocny i głęboko osadzony, a solówki pełne ognia i emocji. Trane’owi poświęcił całą płytę, „Pursuance: The Music of John Coltrane”, którą nagrał z Methenym, Brianem Blade’em i Rodneyem Whitakerem (nagroda Grammy w 1997).

Jednak post-bop z elementami free i modal jazzu to  tylko jedno oblicze Garretta. Na krążku „Five Peace Band – Live” (Corea, McLaughlin, McBride, Colaiuta) pokazał, że również w muzyce fusion ma sporo do powiedzenia. Potwierdził to w funkowych produkcjach Markusa Millera i Mike’a Sterna. Otwiera się również na muzykę świata – na „Beyond the Wall”, słychać subtelne nawiązania do Azji, a na „Sounds from the Ancestrors” do rytmów afro-kubańskich.

Znakomity gitarzysta i kompozytor austriacki Wolfgang Muthspiel wystąpi 15 lipca w Piwnicy pod Baranami. Grywa w różnych składach, ale najlepiej czuje się w klasycznym trio (gitara, kontrabas, bębny). I właśnie w tej konfiguracji wystąpi na festiwalu. W latach 80. studiował w New England Conservatory, zgłębiając klasykę i jazz. Wybrał muzykę improwizowaną, choć tej klasycznej nigdy nie porzucił. Przeniósł się do Bostonu, gdzie podjął naukę w słynnej Berklee College of Music. W Stanach nawiązał wiele cennych kontaktów, które ułatwiły mu nagrywanie własnych albumów i współpracę z takimi tuzami jazzu jak Gary Burton (grał z nim przez dwa lata), Don Alias, Marc Johnson, Larry Genadier, Patricia Barber, Tom Harrell i Ralph Towner.

Używa na przemian gitary elektrycznej i akustycznej. W swej grze, stonowanej emocjonalnie, operuje pięknym wyrównanym dźwiękiem i kunsztowną harmonią; czasami wprowadza rzadko używaną w jazzie fakturę polifoniczną (m.in. Kanon 6/8).