Blue Train

Adam Poprawa, Paweł Brodowski

Panie Redaktorze,
Kupiłem dziś „Politykę” ze względu na „Blue Train”. Oczywiście, płytę już dawno mam (dwie edycje), niemniej byłem ciekaw książeczki. Z przyjemnością więc przeczytałem Pana tekst. Nie pogniewa się Pan na dwie poprawki?

Pisze więc Pan na s. 15 książeczki, że  była to „pierwsza płyta, jaką Coltrane nagrał w roli pełnoprawnego lidera; jedyna, jaka ukazała się w wytwórni Blue Note pod jego nazwiskiem”. Wydawało mi się, że pierwszym wydanym longplayem sygnowanym przez Trane’a jako lidera był nagrany dla Prestige’u album „Coltrane”.

Sprawdziłem w wielkiej, wspaniałej księdze „The John Coltrane Reference” pod redakcją Lewisa Portera, i rzeczywiście: nagrany wcześniej (31 maja 1957) „Coltrane” ukazał się około października 1957, a „Blue Train” ukazał się około stycznia 1958 (te zastrzeżenia, „około”, za „The John Coltrane Reference”).

I druga rzecz, puzon. Na str. 21 pisze Pan, że „Blue Train” to „jedyne nagranie Coltrane’a z puzonem”. Pomijam nagrania, w których Trane nie był liderem, ale na jego płycie „Africa/Brass” (Impulse! 1961) Britt Woodman gra (na dwóch ścieżkach) na puzonie.

Adam Poprawa, Wrocław

JF: Podczas pisania tekstu sięgałem do różnych źródeł, w kilku z nich podkreślano, że „Blue Train” była pierwszym autorskim albumem Trane’a w roli pełnoprawnego lidera m.in. w tym sensie, że po raz pierwszy mógł zaprosić do studia wyłącznie wskazanych przez siebie muzyków oraz zaprezentowania swoich własnych kompozycji. I tego się trzymałem.
Tekst na płytę ma ograniczoną objętość i nie ma możliwości podawania wszystkich szczegółów i rozwijania wszystkich wątków. Z natury rzeczy niektóre wypowiedzi mają charakter uproszczony. Ale oczywiście ma Pan rację. Dziękuję za cenne uwagi.

Paweł Brodowski