A Woman’s Voice

Vivian Buczek

Zawsze uwielbiałem concept albumy – tę myśl stojącą za doborem i układem utworów, która sprawia, że album przestaje być tylko zbiorem kompozycji, a zaczyna być kompozycją samą w sobie, stając się samoistnym dziełem sztuki. Najnowszą płytę Vivian Bu­czek, mieszkającej w Szwecji wokalistki polskiego pochodzenia, można bez wątpienia zaliczyć do tej grupy. U podłoża „A Woman’s Voice” leży głęboka egzystecjalna refleksja nad przemijaniem, utratą rodziców, przyjaźnią i miłością, a wszystko to widziane z perspektywy 40-letniej kobiety. Wszystkie utwory wybrane przez Vivian do tego albumu są głosami kobiet. Throw It Away (Abbey Lincoln) – to afirmacja życia, Infant Eyes (Jean Carn) – macierzyństwo, Here’s to Life (Shirley Horn) – koniec, ale też i początek miłości.

„A Woman’s Voice” to już trzecia, po „Curiosity” i „Ella Lives”, płyta nagrana wspólnie z Martinem Sjöstedtem, bez udziału którego trudno chyba byłoby sobie to nagranie wyobrazić. Sjöstedt nie tylko zaaranżował wszystkie utwory zawarte na płycie, ale też poprowadził jedną z najlepszych orkiestr jazzowych w Szwecji – Norrbotten Big Band. W zróżnicowanych aranżach szwedzkiego pianisty big band nigdy nie przytłacza głosu wokalistki, co nie oznacza, że rola orkiestry sprowadza się do zapewnienia przyjemnego tła.

W Tales po introdukcji flugelhornu i intymnym duecie głosu i fortepianu akcja muzyczna zmierza nieuchronnie do wielkiego finałowego tutti. Wśród solistów na  wyróżnienie zasługują szczególnie saksofonista Håkan Bros­trö­m (Throw It Away, Yesterdays), puzonista Michał Tomaszczyk (Infant Eyes) oraz trębacz Dan Johansson (Tales). Głos Vivian sprawdza się doskonale zarówno w partiach lirycznych (Estate/Imorron, Here’s to Life, jak i unisonach z orkiestrą (Tales). Do ciekawostek należy zaliczyć kompozycję Bruno Martino Estate wykonaną po szwedzku jako Imorron a będącą hołdem dla niezapomnianej wybitnej szwedzkiej wokalistki Moniki Zetterlund. 

„A Woman’s Voice” spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem szwedzkich krytyków jazzowych, którzy jakby dopiero teraz (a zatem z poważnym opóźnieniem) odkryli jak znakomitą artystką jest Vivian Buczek. 

Płytę kończą dwa nagrania koncertowe – Yesterdays i brawurowo wykonane I Think Its Gonna Rain Randy Newmana. Na tej płycie Vivian Buczek prezentuje nam nowy, silny i niezwykle osobisty głos. 

Autor: Marek Piechnat