All That… Era Jazzu

Różni Wykonawcy

Mari Boine – Lena Majja; Bugge Wesseltoft – Take 5; Jim Hall – All the Things You Are; Richard Bona – Good Times; Rebekka Bakken – Ghost in This House; Steve Kuhn – Like Sonny; Tord Gustavsen – Lay Your Sleeping Head; Nils Peter Molvaer – Friction; John Surman – Chelsea Bridge; Dee Dee Bridgewater – God Bless the Child; Melody Gardot – Les Etoiles; Bobby McFerrin – Baby; David Sanborn – Don’t Let Me Be Lonely Tonight

Nie trzeba wielkiej przenikliwości, by domyśleć się, że główną funkcją tej składanki jest reklama bodaj najstarszej, a z pewnością najbardziej prestiżowej serii koncertów jazzowych w kraju. Taka płyta może ewokować wspomnienia bądź stanowić przystawkę zaostrzającą apetyt na przyszłe muzyczne uczty. Zestaw utworów sugeruje, że ma ona pełnić obie funkcje jednocześnie, bowiem za wyjątkiem utworu Sanborna, zawiera ona same najnowsze nagrania, z 2009 i 2010 roku. Nie trudno też zauważyć, że pochodzą one wyłącznie z katalogu wytworni Universal, co z pewnością nie ułatwiło ułożenia spójnego programu tej płyty.

Osiem z trzynastu nagrań, to utwory wokalne, zaś wśród czysto instrumentalnych mamy mainstream w wykonaniu Jima Halla, coltrane’owską klasykę podaną przez Steve’a Kuhna, jak i elektronicznych nu-jazzowców z Norwegii. Ci ostatni, nie ukrywam, nie tylko nie bardzo mi „leżą”, ale i wyraźnie odstają od klimatu płyty.

Trudno tu recenzować poszczególne utwory w oderwaniu od płyt, na które je pierwotnie nagrano. Pozwolę sobie tylko na dwie uwagi. Po pierwsze dawno już nie słyszałem Surmana, niegdysiejszego koryfeusza awangardy, w tak lirycznym nastroju i tak klasycznym repertuarze. No i wprost zatykające nagranie Rebekki Bakken. Zjawiskowa norweska artystka serwuje cudowny miękki „drawl”, jak gdyby całe życie spędziła gdzieś na farmie w Georgii czy Arkansas. A my się już zachwycamy gdy polscy wokaliści jazzowi tylko umiarkowanie kaleczą język angielski!
 

Autor: Marek Garztecki