Alone Together

Catherine Russell

Na pozór adresatem tej płyty jest głównie miłośnik klimatów retro, a konkretnie wczesnego jazzu z lat 20. i 30. ubiegłego wieku. Gdy jednak przyjrzeć się bliżej ofercie muzycznej płyty Catherine Russell, możemy dojść do wniosku, że to doskonały przykład ciągłości historycznej muzyki zwanej jazzem. Artystka jest bowiem córką Luisa Russella, pianisty, dyrektora muzycznego i szefa orkiestry Louisa Armstronga. Z kolei matką Russell była ceniona wokalistka Carline Ray.

Na siódmej solowej płycie wokalistka sięga po kilkanaście utworów z katalogu Great American Songbook. Nie idzie jednak na łatwiznę i wydobywa na światło dzienne wiele mniej znanych utworów, jak ten autorstwa Jimmy’ego Van Heusena i Eddie’ego Lange’a Shake Down the Stars czyblues He May Be Your Dog but He’s Wearing My Collar nieznanego twórcy. Są na płycie również bardzo popularne melodie typu Is You Is or Is You Ain’t My Baby? i How Deep Is the Ocean.

To jednak nie zmienia faktu, że wszystkie nagrane utwory w ujęciu Catherine Russell nabrały świeżości i wdzięku. Wpływ na to miały wyjątkowy talent wokalistki, subtelne aranżacje i ogólna lekkość wykonawstwa. Dodatkowy urok bierze się z poetyki tekstów piosenek, pełnych elegancji i słodkich metafor. Wśród autorów aranżacji są gitarzysta Matt Munisteri, trębacz Jon-Eric Kellso oraz Mark Lopeman. Catherine Russell wyróżnia duży zakres skali i dynamiki głosu, operowanie barwą i przede wszystkim mistrzowskie frazowanie, co bardzo dobrze ilustruje nagranie When Did You Leave Haven? W materii bluesującego jazzu wokalistka porusza się ze swobodą, nie szczędząc swingowej artykulacji i emocjonalnego zacięcia. W wielu utworach znalazła się przestrzeń na zgrabne solówki fortepianu, trąbki i saksofonu. Catherine Russell ma na koncie sporo płyt, lecz ta – jak dotąd – wydaje się najlepsza. 

Autor: Ryszard Gloger