Aretha

Blues & Folk Connection

„Aretha Franklin była muzycznym geniuszem. Jej technika, barwa i ogromna plastyczność głosu były fenomenem. Dla mnie jednak jej główną siłą była pasja. Pasja i emocje, które wkładała w każdy utwór – niezależnie, czy był to musicalowy hit, jazzowy standard czy pieśń gospel. Cokolwiek wyśpiewywała, dawała w tym całą siebie i potrafiła zmienić nawet banalny utwór w majstersztyk. Ten album to mój bluesowy hołd dla Pierwszej Damy Soulu. Mam nadzieję, że się Wam spodoba” – pisze do fanów Joanna Knitter, zdradzając w ten sposób inspirację i to wszystko, co określamy mianem motywacji w artystycznym działaniu.

Trzeba przyznać, że Knitter wchodzi po mistrzowsku do świata Arethy Franklin, do kanonu jej repertuaru. Z wielkim szacunkiem, ale nie na klęczkach. Jest to możliwe jedynie wówczas, kiedy z jednej strony artystycznym działaniom towarzyszy pełna świadomość, wiemy dokąd zmierzamy, z drugiej zaś – kunszt wykonawców.

Wokalistka rozpisała dokładnie role, powierzając każdemu muzykowi pewne „poletko” do zagospodarowania. I to właśnie w synergii głosu i warstwy instrumentalnej tkwi siła tego albumu. Stylowa gra muzyków, tak solidna, jak gdyby wychowywali się i nigdy nie opuszczali amerykańskich sal wypełnionych soulem i gospel, czy klubów, gdzie granice między funky, soulem a folkiem się zacierają, ku chwale jedności muzyki. Artur Jurek (fortepian & organy Hammonda), podobnie jak Krzysztof Paul (gitara) wsparci sekcją Adam Żuchowski-Piotr Góra, począwszy od Chain of Fools, przez Dr Feelgood, po (You Make Me Feel Like) A Natural Woman współtworzą z Joanną Knitter muzyczny konglomerat utkany z emocji.

Kiedy zabrzmiały pierwsze dźwięki gitarowego intro w The Weight, otworzyłem uszy ze zdziwienia, że mamy w Polsce tak rasowego gitarzystę. Kiedy solówkę od Paula przejmuje na Hammondzie Artur Jurek nie mamy wątpliwości, że to gang. Porywają nas swoją muzyką. Ale to wszystko w wypadku hołdu dla Arethy Franklin zdało by się na nic, gdyby nie wokalny kunszt liderki. 

Autor: Piotr Iwicki