Bass Poetry

Lech Wieleba

Zanim zacząłem słuchać płyty nagranej solo na kontrabasie (pi­zzicato i arco) przez szwajcarsko-polskiego muzyka Lecha Wielebę, miałem wątpliwości, czy możliwo­ści brzmieniowe zestawu utworów, ośmiu kompozycji własnych basisty i jednej Michela Legranda, nie będą na tyle ograniczone, że satysfakcji ze słuchania takiej „muzyki ubogiej” nie będzie. Okazało się, że „byłem w mylnym błędzie”, jak pięknie zdefiniował ów stan świadomości filmowy klasyk.

Jedna istotna uwaga: nie jest to płyta jazzowa w klasycznym rozumieniu. Tak, jak moim zdaniem, trudno zdefiniować wedle wymagań jazzowego idiomu niektóre fragmenty „Beyond the Missouri Sky” Charlie’ego Hadena i Pata Metheny’ego.

Owszem, można w sferze rytmiki doszukać się u Wieleby jazzowych odniesień w Persisch Orange, a balladowy, pięknie zestawiony kontrapunkt w temacie Legranda również skłania do jazzowych porównań – ale to wyjątki na tle pozostałych utworów. Widać, czy raczej słychać, że ambicją Wieleby nie było odnoszenie się do języka jazzu, lecz stworzenie nastroju, wynikającego z eks­pozycji niebanalnych pomysłów melodycznych.

W takim właśnie kontekście umieszczam porównanie płyty Wieleby z przywoływanym kultowym dziełem Hadena i Metheny’ego. Z jednoczesną uwagą, że Wieleba poszedł o wiele dalej w kierunku minimalizmu, redukując nasuwające się momentami skojarzenia harmoniczne, które tym samym stają się „zasobem domyślnym” raczej niż wynikiem świadomego zamysłu.

O wartości tych nagrań przesądzają więc zdolności Wieleby w zakresie kompozycji. Całość jest spójna, konsekwentna, emanuje spokojem i pewnością siebie. Taka powinna być – i tutaj właśnie jest obecna – sygnatura dojrzałego artysty.

W zestawie z CD jest jeszcze DVD z utworem Walking Five. Obraz nastrojem skorelowany z muzyką, skojarzenia wizualizacji dość oczywiste, trafne.

Autor: Stanisław Danielewicz