Country For Old Men

John Scofield

John Scofield swoją inwencją twórczą zawstydzić może wielu młodszych kolegów. Nie tak dawno recenzowaliśmy jego poprzedni album „Past Present”, uhonorowany nagrodą  Grammy, a już ukazała się kolejna płyta „Country For Old Men”. Tym razem nie są to jednak autorskie kompozycje gitarzysty, a  standardy gatunku, z którym Scofield flirtował od połowy lat 80. Kluczem jest tu tytuł płyty, żartobliwie parafrazujący tytuł filmu braci Cohen z 2007 roku „No
Country for Old Men”.

Nowy album to kompilacja przebojów muzyki country, która, jak twierdzi John, od zawsze stanowiła jego wielką miłość i inspirację. Nie jest to jednak próba wcielenia się gitarzysty w rolę country’owego muzyka. Scofield, nie próbując zaprzeczać swoim jazzowym korzeniom, postanowił całkowicie przearanżować i zreharmonizować wybrane evergreeny, osadzając je w odświeżającej,
jazzowej konwencji. Udało mu się odnaleźć doskonale wyważoną formułę, godzącą w sobie oba gatunki, pięknie wpisując w nią charakterystyczne dla niego brzmienie i stylistykę.

Już od pierwszego dźwięku wyraźnie słyszymy, kto gra na gitarze, rozpoznając charakterystyczną dla Sco narrację, melodykę, frazowanie i artykulację, sposób harmonizacji, czy rozgrywania dramaturgii improwizacji. Również jego kompani, doskonale znani z poprzednich projektów lidera, grają w rozpoznawalny sposób. A jednak… wyraźnie słychać country’ową proweniencję kompozycji, każda fraza przesycona jest charakterystyczną dla tej stylistyki melodyką, swoistym myśleniem o rytmie i frazie.

Scofield do pracy nad płytą podszedł w sposób metodyczny: dokonawszy reharmonizacji utworów, skoncentrował się na najlepszych interpretacjach ich tematów, skrupulatnie notując i zgłębiając najdrobniejsze niuanse każdego ze słynnych wykonań. To dzięki temu udało mu się zachować czar oryginalnych piosenek, swoisty amalgamat nostalgii, refleksji i jednocześnie prostej radości, jakim przesycona jest muzyka country. By to osiągnąć duży nacisk położył na treść utworów, skupiając się na zawartych w uczuciach. 

Autor: Konrad Żywiecki