Dialog

Dariusz Ziółek

„Dialog” to najnowsza płyta autorska wirtuoza gitary basowej, pianisty i kompozytora Dariusza Ziółka, który tym razem postanowił zaprezentować dziewięć utworów wykonanych w osobnych duetach z różnymi muzykami oraz jeden zagrany solo na gitarze basowej. Do realizacji tego dość nietypowego, a zarazem wymagającego projektu, basista zaprosił do studia swoich znakomitych kolegów, z którymi spotykał się wcześniej w różnych zespołach jazzowych i bluesowych. Listę tę, podaną wyżej, tworzy plejada polskich muzyków średniego i młodszego pokolenia, którą uzupełnia amerykański pianista Mark Soskin, znany przede wszystkim z wieloletniej współpracy z Sonnym Rollinsem, a u nas także z płyt i koncertów Ewy Urygi. Dialogi z takimi muzykami w duecie to śmiałe wyzwanie wymagające wielkiego porozumienia pomiędzy artystami i znalezienia wspólnego muzycznego języka.

Z założenia płyta nie jest jednorodna, co wynika ze zróżnicowanych osobowości poszczególnych muzyków i formuły grania w duecie. Album otwiera nastrojowy utwór Alla Pollaca wykonany przez Ziółka wspólnie z Bernardem Maselim. Kompozycja ta, utrzymana w metrum nieparzystym na 7/4, posiada śpiewną linię melodyczną i ładną strukturę harmoniczną, podkreśloną przez akompaniament lidera. Jego linie basowe zawierają tutaj trzygłosowe akordy wykonane techniką oburęcznego tappingupodczas ekspozycji tematu, rozłożone akordy w czasie partii solowej wibrafonu oraz partię solową. Te sposoby wykonawcze oraz elementy narracji muzycznej pojawiają się także w innych utworach.

Targha to dynamiczny utwór w enigmatycznym stylu, który spróbuję określić jako neo jazz fusion, wykonany z Piotrem Matusikiem, grającym na instrumentach klawiszowych. Energię tej kompozycji wzmacniają pętle rytmiczne. Kontrastem jest ballada Tak to Ty zagrana z Pawłem Tomaszewskim grającym na elektrycznym pianie Fendera.

W zupełnie inny świat przenosi nas Dariusz Ziółek w duecie z oryginalnym skrzypkiem Henrykiem Gembalskim. Brawurowo zagrane przez nich utwory Taniec Ksantypy oraz Streams brzmią intrygująco. Wymykają się zaszufladkowaniu, swobodnie przekraczając granice stylistyczne. Pewną niespodzianką dla mnie jest instrumentalna piosenka Solator, wykonana z Markiem Soskinem, grającym na instrumentach klawiszowych. Soskina do tej pory znałem jako pianistę z nagrań i koncertów utrzymanych w klasycznej stylistyce mainstreamowej.

Równie intrygująco prezentują się pozostałe utwory – dialogi z gitarzystą Grzegorzem Kapołką utrzymane w bluesowym klimacie (Krotochwila), z klawiszowcem Zbigniewem Jakubkiem (śpiewny EOS), czy liryczna quasi-popowa ballada Windows. Album zamyka… monolog lidera wykonującego solo na basie Farewell.

Dariusz Ziółek zaprezentował nam bardzo ciekawą płytę, której materia muzyczna jest oryginalna, a zarazem stylistycznie eklektyczna, co wynika choćby z tytułu projektu. Album jest wykonany znakomicie przez wszystkich artystów. Także realizacja techniczna jest bez zarzutu. Gitary basowe lidera są tutaj bardzo dobrze wyeksponowane. Najbardziej zaskakuje mnie niesamowite brzmienie starego Rickenbackera 4001, przypominające dźwiękifretlessa (basu bez progów).

Autor: Zbigniew Wrombel