Duke Robillard And His Dames Of Rhythm

Wiedziony sentymentem do początków bluesa i jazzu Duke Robillard nagrał w końcu płytę złożoną z utworów skomponowanych w latach 20. i 30. ubiegłego wieku. Wprawdzie pojawiły się na płycie utwory Irvinga Berlina, Cole’a Portera i Victora Younga, lecz to zaledwie kilka z aż 15, w większości mniej znanych, pozycji.

Siłą przyciągającą tego wydawnictwa firmowanego przez wytrawnego gitarzystę i wokalistę jest zestaw zaproszonych wokalistek. Mamy tu jak zwykle stylową Marię Muldaur, reprezentantkę klasycznego bluesa Catherine Russell, czy Madeleine Peyroux – wręcz kontynuatorkę sztuki wokalnej Billie Holiday. Pozostałe solistki także wnoszą coś indywidualnego do tego koszyka, włączając aktorkę Elisabeth McGovern, znaną z serialu Downton Abbey. Robillard śpiewa solo, z zaproszonymi wokalistkami w duecie, lub oddaje im mikrofon w solowe władanie.

Esencja tej muzyki to swing, bardzo dobre aranżacje oraz bluesowy charakter nawet tych utworów, które w oryginale miały cechy produkcji z Tin Pan Alley. Robillard grając na gitarze model arch top przywołuje klimat dawnego jazzu, podobnie jak prześcigający się zgrabnymi solówkami członkowie jego zespołu. Właśnie kompetencje warsztatowe artystów, ich smak i wrażliwość decydują o uroku płyty Duke’a Robillarda. 

Autor: Ryszard Gloger