Dziwny jest…

Grażyna Łobaszewska & Ajagore

Wspomnienie; Ach, jakie oczy; Jeszcze sen; Najdłuższa noc; Stoję w oknie; Obok nas; Płonąca stodoła; Jednego serca; Nim przyjdzie wiosna; Dziwny jest ten świat; Moja piosnka
Muzycy: Grażyna Łobaszewska, śpiew; Maciej Kortas, gitary; Sławomir Kornas, gitara basowa, śpiew; Michał Szczeblewski, perkusja

Zanim jeszcze Grażyna Łobaszewska z zespołem Ajagore zaszyła się w Tczewie, aby dokonać nagrań na płytę z utworami z repertuaru Niemena, miałem okazję wysłuchać ich koncertu z gitarzystą Krzysztofem Piaseckim.

I choć na tym albumie brak mi wirtuozerskiej gitary „Pumy”, to jednak muzykom Ajagore udało się wyczarować melanż rocka przełomu lat 60. i 70. i R&B, zgrabnie zasygnalizowany trzaskami winylowej płyty, z której jako intro do nowej wersji Wspomnienia rozbrzmiewa przez chwilę głos mistrza.

O atutach wokalu solistki, jej ekspresji i soulowym feelingu nie będę się rozpisywał, bo zachwycał się nimi sam Niemen. Skład zespołu (gitara, bas, perkusja) sugerowałby, że możemy spodziewać się kompozycji z okresu formacji Niemen Enigmatic, ale z tego czasu jest tu tylko Jednego serca, a dominują piosenki z okresu Akwarel. I choć cztery z nich (Wspomnienie; Ach, jakie oczy; Jeszcze sen; Stoję w oknie) Niemen wykonywał jeszcze z Niebiesko-Czarnymi, to bardziej wryły się w pamięć w późniejszych, akwarelowych wersjach.

Gdy chciałem już ostrzyć pazurki, by dać wyraz swej niechęci do sięgania po znane znakomitej większości piosenki, to redakcyjny pilnik wypadł mi z ręki przy rzadko wykonywanej Najdłuższej nocy z funkowo brzmiącą gitarą i bezpretensjonalnym dialogiem wokalnym ze śpiewającym basistą. Pierwszy nokaut zaliczyłem przy balladzie Jeszcze sen – podanej bez wymyślnych zabiegów aranżacyjnych, z oszczędnie dozowaną ekspresją wokalną i pastelową gitarą à la Raz Dwa Trzy. Na deski posłały mnie równie bezpretensjonalnie podane wiersze z muzyką Niemena: Nim przyjdzie wiosna Iwaszkiewicza i norwidowska Moja piosnka. Dobre wrażenie (bo nokaut jest zarezerwowany wyłącznie dla autorskiej wersji) pozostawia Dziwny jest ten świat nasuwający skojarzenia tak z oryginałem, jak i późniejszą, koncertową wersją Niemena z zespołem Perfect.

Autor: Marek Zawadka