East Of Angel Town

Peter Cincotti

Angel Town; Goodbye Philadelphia; Be Careful; Cinderella Beautiful; Make It Out Alive; December Boys; UBU; Another Falling Star; Broken Children; Man on a Mission; Always Watching You; Witch’s Brew; The Country Life
Muzycy: Peter Cincotti, śpiew, fortepian, fortepian Fender Rhodes, klawinet, organy, instr. klawiszowe; Michael Lundau, gitara elektryczna; Jochem van der Saag, syntezatory; Nathan East, bas; Obed Calvaire, perkusja; i inni

To czwarta płyta Petera Cincottiego – pianisty, kompozytora i jazzowego wokalisty. Na dwóch poprzednich wiele było melodii znanych, standardów, tematów, które powstały dawno, w latach przedwojennych. I obok nich były własne kompozycje Cincottiego – lekkie, bezpretensjonalne, delikatne.

Na tej płycie są wyłącznie jego utwory. Owszem, Cincotti chce pokazać, że rozwija się, że prócz umiejętności lekkiego grania, śpiewania w konwencji „croon”, oraz posiadania urody – jest także twórczy. Ale standard wszak jest solą ziemi, ozdobą każdej płyty, przedłużeniem gatunku. Tu jest potrzebny jeden mały standardzik, no – może dwa. Jakieś milutkie Cheek to Cheek, słodkie Once in a While, przebojowe It’s All Right With Me, roztańczone Siboney, porywające What’d I Say, czy kojące Nature Boy. Ile by to dało tej płycie, ile równowagi wniosłoby do tej podniosłości, powagi. Bo jest ten krążek właśnie taki – trochę „napuszony”, przearanżowany. Ale skoro producentem jest David Foster, 14-to krotny zdobywca Grammy, to aranżacja musi być efektowna.

Peter Cincotti jest jednym z „młodych wilków” współczesnego śpiewania z pogranicza jazzu i piosenki. Inne wilki to m.in. Matt Dusk, Michael Buble, Jamie Cullum, Tony de Sare, Mot Procopio. Ich idole to Sinatra, Bennett, Crosby, Nat King Cole, Dean Martin. Ich płyty aż się roją od evergreenów – widzę, że Cincotti chce się wyrwać z tego grona. Jakby mówił : „I’m a big boy now”, „nie potrzebuję patronatu starszych”. Szkoda...

Peter Cincotti ma 25 lat – urodził się w Nowym Jorku w roku 1983. Na fortepianie gra od wczesnego dzieciństwa, już jako nastolatek, uczeń, grał w nowojorskich klubach. W roku 2000 na Festiwalu w Montreux dostał nagrodę za twórcze opracowanie tematu Gillespiego A Night in Tunesia. Dwa lata później. jako najmłodszy artysta w historii, doszedł do pierwszego miejsca na Traditional Jazz Chart w Billboardzie, W filmie na razie zagrał dwie małe rólki – w biografii Bobby’ego Darina „Beyond the Sea” i jako pianista w „Spider Man II”.

Pierwszy singiel promujący nową płytę to Goodbye Philadelphia – aktualnie nr 1 we Francji, gdzie Cincottiego bardzo lubią. Co trafi na drugi singiel? Trudno przewidzieć, bo materiału na hit na tej płycie nie ma. Moim zdaniem hit – w wypadku takiej płyty jest niepotrzebny – potrzebne są evergreeny!

Autor: Marek Gaszyński