God’s Body

Jachna, Mazurkiewicz, Buhl

Zarówno trębacz Wojciech Jachna, jak i kontrabasista Jacek Mazurkiewicz oraz perkusista Jacek Buhl to doświadczeni artyści na naszej scenie muzyki improwizowanej. Ich wspólne trio wydało przed dwoma laty swój pierwszy album „Dźwięki ukryte”. Niedawno, nakładem krakowskiej oficyny Audio Cave, ukazała się ich kolejna płyta „God’s Body”. Oba wydawnictwa zostały zarejestrowane w nietypowych przestrzeniach – pierwsze nagrano w bydgoskiej synagodze, a drugie w łódzkiej Fabryce Sztuki. Nie sądzę, by tym artystom była niezbędna tego rodzaju inspiracja do tworzenia muzyki, choć niewykluczone, że aura miejsc wpłynęła na nastroje zawarte na obu albumach.

W siedmiu improwizowanych utworach zawartych na „God’s Body” budują enigmatyczny kontekst swojej muzyki i poszukują – zarówno akustycznych, jak i przetworzonych elektronicznie, „uwolnionych” dźwięków, pojedynczych nut, stuków, szmerów, trzasków, krótkich solowych przebiegów. Temu pozornemu chaosowi towarzyszą próby usystematyzowania, co przejawia się w rysowanych tematach czy rytmizujących groove’ach. Założoną swobodę muzykowania trio realizuje więc bez histerii, z dojrzałością, szanując czas i pojedyncze głosy. Jeśli następują spontaniczne eksplozje, to wypływają one z wcielanej w życie wewnętrznej logiki albumu.

„God’s Body” jest przykładem tego, ile ciekawej treści taka otwarta muzyka oferuje. Jeśli powstaje bez nonszalancji i uciekania w klisze freejazzowej konwencji oraz we wzajemnym wsłuchaniu i artystycznej szczerości, daje szanse na niebanalne, frapujące doświadczenie. 

Autor: Maciej Krawiec