Guitars Two

Philip Catherine

Toscane; Bois le Baron; Meline; Lendas Brasileiras; Pendulum; Pourquoi; Merci Philip; Aria de Opereta; Etude Pour Peter S; Souvenirs de Villingen; Jacobien; Skating in Central Park; Marc Moulin on the Beach
Muzycy: Philip Catherine, gitary

Belgijski (choć urodzony w Londynie) gitarzysta Philip Catherine nigdy nie grał dysonansowo, agresywnie czy przesadnie abstrakcyjnie. Tym razem jednak nagrał bodaj najbardziej easy-listening płytę w swojej karierze. To niezwykle delikatna, aksamitna, stonowana muzyka.

Płytę „Guitars Two” można też potraktować jako osobiste wyznanie wiary. Obok własnych kompozycji artysta zamieścił tu także utwory muzyków, których zawsze cenił i którzy, przynajmniej na początku kariery, byli dla niego inspiracją. Są nimi francuski skrzypek Stephane Grappelli i John Lewis – pianista, współzałożyciel słynnego Modern Jazz Quartetu. Prawdopodobnie dlatego Catherine zdecydował się nagrać ten album bez pomocy innych muzyków. Gra zarówno na akustycznej i elektrycznej gitarze, nakładając na siebie ścieżki uzyskuje bardzo bogatą i wielobarwną fakturę gitarową. Jeśli do tego dodać, że często przetwarza dźwięk elektrycznej gitary stosując syntezator gitarowy, to nietrudno zrozumieć, że mimo tak oszczędnego instrumentarium wiele się w kwestii brzmienia na tej płycie dzieje.

Dominuje nastrój melancholii, nostalgii, choć nie pozbawionej iskierki nadziei (np. w słonecznej bossa novie Lendas Brasileiras, czy pogodnej kompozycji Bois Le Baron). Technika gitarzysty jest olśniewająca, a mimo to nigdy nie mamy do czynienia z efekciarstwem, sola są oszczędne, logiczne i zawsze tak skonstruowane, że nawet przez moment nie zapominamy o temacie utworu. To melodie, śpiewność, emocje ukryte w prostych motywach są tu najważniejsze. Kiedy jednak sytuacja tego wymaga, słyszymy trudne pasaże grane w zawrotnym tempie.

To płyta, która potrafi dać coś interesującego każdemu słuchaczowi – muzyk odczyta ciekawe improwizacje, interesująco splecione linie gitarowe, analityczny odbiorca zachwyci się sprawnością palców Catherine’a, a można też „Guitars Two” wykorzystać jako nastrojowy podkład pod romantyczny wieczór przy świecach.

Autor: Marek Romański