Wytwórnia: Hevhetia HV 0136-2-331


Hourglass
Seventh Sense
Face of Many Colors
And the Winner Is
Tyrol, Tyrol
Chicago
Mantra
Second Thought
Phantom Limb


Muzycy:
Szymon Łukowski, saksofony, klarnet; Hannes Riepler, gitara; Dominik Bukowski, wibrafon, marimba; Paweł Urowski, kontrabas; Sławek Koryzno, perkusja


Recenzja opublikowana w Jazz Forum 9/2017


Hourglass

Szymon Łukowski Quintet feat. Hannes Riepler

  • Ocena - 4

Na początku roku 2014 ukazała się pierwsza płyta kwintetu trójmiejskiego saksofonisty Szymona Łukowskiego, znanego też z Kwintetu Marcina Gawdzisa i znakomitego albumu „Shadows Of Autumn” (2013) nagranego w ramach tego składu. Grę muzyka mogliśmy podziwiać też na płycie „Baltic Dance” (2014) nagranej przez Piotr Lemańczyk Quartet North oraz na albumie „Tomasz Łosowski Acoustic Trio” (2014). Ponad dwa lata czekaliśmy na kolejny autorski album kwintetu Łukowskiego.

Na „Hourglass” słyszymy znanych z pierwszego albumu saksofonisty – Dominika Bukowskiego (vib, marimba) i Sławka Koryzno (dr). Od czasu pierwszej płyty w instrumentarium nastąpiła zmiana – trąbkę zastąpiła gitara, na której gra osiadły w Londynie austriacki wirtuoz, Hannes Riepler, a skład uzupełnia kontrabasista Paweł Urowski. Na wypełnionej premierowym materiałem płycie Szymon Łukowski wykorzystuje szeroki arsenał instrumentalny sięgając po saksofony: tenorowy, altowy, sopranowy oraz klarnet basowy.

Już otwierający ten album temat tytułowy z rozległymi kreacjami wibrafonu i kontrabasu odsłania olbrzymie możliwości zespołu i jego demokrację. Każdy z muzyków zdaje się być w równej mierze odpowiedzialny za proces tworzenia ostatecznego kształtu nagrań. Tak jest też w zakresie kompozycji; poza utworami saksofonisty, w programie znajdziemy też tematy przygotowane przez Bukowskiego (And the Winner Is), Rieplera (Tyrol, Tyrol) i Urowskiego (Chicago)

Zwinne solówki gitarzysty przeplatające się z głosem saksofonu, wspierają partie wibrafonu, odgrywającego tu rolę przypisaną zazwyczaj fortepianowi. Zachwycają też pełne żaru partie perkusji dodające brzmieniu mocy i pełna kreatywności gra Urowskiego, od czasu do czasu także pozwalającego sobie na dłuższe solówki (np. w And the Winner IsMantra).


Autor: Robert Ratajczak

  MKIDN stoart       stoart       stoart     psj      ejm