I Love The Blues

Jarek Śmietana -Wojtek Karolak Band

His Majesty Blues; Saint Louis Blues, I Love You More Then You’ll Ever Know; Dukatari; Not Fade Away; One For My Baby; Nordic Blues; Camden Town; Basin Street Blues; You Don`t Know What Love Is; Free Market Blues; I Need Your Love So Bad; Birthday Blues; Goodbye Pork Pie Hat
Muzycy: Jarek Śmietana, gitary; Wojtek Karolak, organy Hammonda, instr. klawiszowe; Paweł Mąciwoda, gitara basowa; Adam Czerwiński, perkusja; Bill Neal, śpiew; Z-Star, śpiew; Karen Edwards, śpiew; oraz m.in. Maciej Sikała, saksofon tenorowy; Tomasz Kudyk, trąbka; Michał Borowski, puzon.    

Pewnie nie wszyscy pamiętają, że Jarek Śmietana rozpoczynał swoją karierę od grania w zespole bluesowym Hall, z którym w 1972 zdobył wyróżnienie podczas Jazzu nad Odrą. W swej muzyce często i chętnie nawiązywał do bluesa. Miłość – jak sam określił ten stan – do tego gatunku, deklarował zarówno werbalnie (wywiady, zapowiedzi na koncertach), poprzez własne utwory i styl gry na gitarze. Nie jest zatem przypadkiem, że swą 40-letnią działalność artystyczną postanowił podsumować albumem z bluesem w roli głównej.

Krążek jest firmowany przez dwóch muzyków – Śmietanę i Wojtka Karolaka. Obaj artyści od lat ściśle współpracują i podobnie „czują bluesa”, trudno sobie wyobrazić, by w podobnym projekcie za klawiaturą Hammonda mógł usiąść ktoś inny. „I Love The Blues” to podróż przez historię tego gatunku od czasów W.C. Handy’ego (kompozytora i pierwszego badacza bluesa), Spencera Williamsa (twórcy słynnego Basin Street Blues) do Charlie’ego Mingusa (Goodbye Pork Pie Hat). Rolę „interludiów”, nadających płynności przejściom między kolejnymi przystankami tej podróży, pełnią krótkie utwory Karolaka grane przez niego solo.

Historia przenika się tu z teraźniejszością, jednak generalnie muzyka albumu skierowana jest do dzisiejszego odbiorcy. Śmietana i Karolak nie idą w stronę stylizacji, nie czują się skrępowani formą klasycznego bluesa. Po prostu grają swoje, są autentyczni, rozluźnieni, a przy tym bardzo precyzyjni. Warto sobie uświadomić, że mamy tu do czynienia z bluesem wykonywanym przez pierwszorzędnych jazzmanów, dzięki czemu muzyka jest o wiele bogatsza pod względem harmonii, aranżacji, zawiera sporo wyrafinowanych solówek, z tych to powodów wolę właśnie taką, jazzową (a nie np. popową czy „countrową”), wersję bluesa.

Ważną rolę w nagraniach odgrywa trójka wokalistów: Z-Star, Karen Edwards (współpracuje z Jarkiem od lat) oraz Bill Neal, którego Śmietana wypromował w Polsce. Wszyscy oni doskonale wpasowali się w estetykę albumu, a ich interpretacje wniosły do nagrań wiele świeżości. Sekcja dęta wzbogaca kolorystykę, a soliści ozdabiają utwory masą smakowitych detali. Należy pogratulować liderom sprawności w zapanowaniu nad złożoną materią płyty, począwszy od repertuaru, a skończywszy na „elemencie ludzkim”. Album został też doskonale zmiksowany, zatem słucha się go z podwójną przyjemnością.

Autor: Bogdan Chmura