Improludes

Piotr Wyleżoł

Nagranie na fortepianie solo całej płyty z muzyką improwizowaną jest zawsze ogromnym wyzwaniem dla każdego pianisty. To zupełnie inna skala trudności i większe rozbudowanie technik wykonawczych w porównaniu do gry zespołowej. Szczególnie wysoko postawioną poprzeczkę w tym względzie stanowi zrealizowanie projektu w konkretnie zarysowanych pulsacjach rytmicznych. Wymaga to od instrumentalisty znakomitego wyczucia przebiegu czasowego.

Piotr Wyleżoł uczynił to w sposób fascynujący. Interesujące, autorskie utwory zamieszczone na kompakcie, będące alegorycznie potraktowanymi etiudami i preludiami, w jego wykonaniu nabierają cech wyrafinowanych kompozycji. I chociaż ich treści, interpretacje i improwizacje, mocno przywołują solistyczne projekty Brada Mehldaua (Improludes X wręcz wydaje się być jego dziełem) – to jednak Piotr Wyleżoł prezentuje w nich przede wszystkim własną duszę, z jednej strony nieugiętą i konsekwentną, a z drugiej – wrażliwą i romantyczną.

Pod jego palcami fortepian stanowi zarówno instrument perkusyjny, spolegliwy na wszelkie rozwiązania motoryczne, jak też narzędzie do kształtowania wyrafinowanych przebiegów harmonicznych i melodycznych. Za pośrednictwem klawiatury tworzy frazy liryczne, pełne romantycznych uniesień, ale też kaskady bloków akordowych, często w technice repetytywnej. Jego interpretacje i improwizacje nie nużą, z każdym kolejnym utworem coraz bardziej zachwycają. A to dlatego, że oprócz doskonałej pianistyki, panuje on świetnie nad formami kompozycji i ma pomysł na wyraz każdej kompozycji. Zgodnie zresztą z tymi uwarunkowaniami dobiera przekonywająco środki artykulacyjne, dynamiczne i frazowe.

Autor: Piotr Kałużny