Wytwórnia: Mack Avenue MAC1146


Obatalá
Son XXI
Luces
Ochún
Chucho’s Mood
100 Anos de Bebo
El Güije
The Clown


Muzycy
: Chucho Valdés, fortepian; Yelsy Heredia, kontrabas; Dreiser Durruthy Bombalé, batás, śpiew; Yaroldy Abreu Robles, instr. perkusyjne; gościnnie: Regina Carter, skrzypce


Recenzja opublikowana w Jazz Forum 1-2/2019


Jazz Batá 2

Chucho Valdés

  • Ocena - 4

Legendarny kubański pianista, band­leader, kompozytor i aranżer Chucho Valdés znany jest przede wszystkim jako założyciel słynnej grupy Irakere, będącej ikoną latynoskiego jazzu lat 70., z której wywodzą się również tak znani muzycy jak Paquito D’Rivera i Arturo Sandoval. Jeszcze przed utworzeniem Irakere w 1973, Chucho Valdés prowadził formację Jazz Batá opartą na koncepcji małego eksperymentalnego składu pozbawionego typowego zestawu perkusyjnego. 77-letni dziś pianista postanowił powrócić do formuły sprzed ponad 45 lat w otoczeniu młodych muzyków pochodzących z regionu Guantánamo, zapraszając w roli gościa znakomitą skrzypaczkę Reginę Carter.

Zarówno tytuł albumu: „Jazz Batá 2”, jak i cała koncepcja silnie nawiązują do projektu z 1972 roku. To już jednak inna epoka muzyczna, zatem utwory zrealizowano nie tylko z uwzględnieniem współczesnych możliwości studyjnych, ale poprzez pryzmat trendów i nurtów obowiązujących w muzyce jazzowej XXI wieku.

Osiem autorskich kompozycji Valdésa silnie eksponuje południowe rytmy i gorący kubański temperament artysty. Nasączona wyraźnie zaakcentowanym rytmem, a jednocześnie sporą dawką liryzmu muzyka, obfituje w mnóstwo wirtuozowskich partii fortepianu, osadzonych na tle znakomitej gry pozostałych instrumentalistów.

W poszczególnych utworach odnajdziemy nawiązania do muzyki plemiennej (chwalący potęgę boga mądrości i sprawiedliwości Obatalá i odnoszący się do mistycznej istoty El Güije), estetyki kubańskiego bolera (Luces), kolorystyki haitańskiego folkloru (Ochún), czy tanga (100 Anos de Bebo z genialną partią przewodnią Reginy Carter).

Prawdziwą kulminacją całego albumu jest oparty na fortepianowych improwizacjach Chucho’s Mood, podczas którego pianista cytuje m.in. motywy z utworów Dave’a Brubecka i nieśmiertelnej kompozycji swego słynnego ojca Bebo Valdésa Con Poco Coco.

Rolę stylowego zakończenia tej muzycznej przygody pełni zagrany solo The Clown. To kompozycja dedykowana geniuszowi Maurice’a Ravela, którą Valdés napisał jeszcze w latach 60. z myślą o prowadzonej wówczas przez niego formacji Orquesta Cubana de Música Moderna.


Autor: Robert Ratajczak

  MKIDN stoart       stoart       stoart     psj      ejm