Jeden dzień bez godzin

Glabulator

Glabulator to duet Tomka Glazika i Jacka Buhla – muzyków, którzy grywają razem od drugiej połowy lat 90., kiedy to współtworzyli doskonałą yassową formację 4 Syfon Janusza Zdunka. O projekcie Glabulator Tomek opowiadał mi u jego zarania, blisko dekadę temu. Mówił wtedy o inspiracji legendarną „Interstellar Space” – płytą, która w sposób oczywisty stanowić musi odniesienie dla muzyków uprawiających free w konfiguracji saksofon/bębny.

Przez te lata panowie spotykali się z mniejszą lub większą regularnością, koncertowali i dopiero dziś dostajemy ich debiutancki album. Prezentuje on całkiem bogate spektrum muzyczne, a inspiracja ekstatycznymi lotami Johna Coltrane’a i Rashida Aliego, jakkolwiek uchwytna, jest jedną z wielu, raczej nie dominującą. Płyta „Jeden dzień bez godzin” jest momentami nader liryczna, przesycona nostalgią – szczególnie gdy Tomek sięga po często eksploatowany tu klarnet basowy. Z kolei w chwilach najbardziej wyzwolonych, gdy chwyta za tenor, jego gra bywa szorstka, chrapliwa, czasem nieco wzniosła, a towarzyszy mu zwykle gęsta, frenetyczna, generująca wielowymiarową, wibrującą przestrzeń, gra Jacka Buhla.

Najbardziej przystępnie wypadają jednak kawałki oparte na wyrazistych groove’ach bębniarza, zwłaszcza gdy Tomek zamienia dęciaki na syntezator. Elektronika obecna jest zresztą w wielu fragmentach płyty – duet stawia na analogowe brzmienia i szlachetną prostotę, na swój sposób wpisując się w tradycję poszukiwań wyznaczoną przez Chicago Underground Duo, a genialnie rozwijaną u nas przez Mikrokolektyw. 

Autor: Łukasz Iwasiński