Jedno spojrzenie

Ewa Uryga

Miłość Ci wszystko wybaczy; Jedno spojrzenie; When I Fall in Love; Nocna rozmowa; You Give Good Love; Rozstanie; Nie tracę wiary; Miłość ma wieczny smak; Thinking about You; Warto wierzyć w cuda; Endless Love; Dobrze, że jesteś; Miłość ci wszystko wybaczy – part II; Muzycy: Ewa Uryga, Andrzej Lampert, Janusz Szrom, śpiew; Henryk Miśkiewicz, saksofon sopranowy i altowy; Krzysztof Herdzin, Paweł Tomaszewski, Tomasz Kałwak, fortepian, instr. klawiszowe; Piotr Wrombel, fortepian (3, 12); Damian Kurasz, gitara; Dariusz Ziółek, bas; Grzegorz Poliszak, perkusja; Ariel Silva Vades, instr. perkusyjne (10); Orkiestra Filharmonii Zabrzańskiej pod dyr. Sławomira Chrzanowskiego; i inni

Po przesłuchaniu ostatniej płyty Ewy Urygi skonstatowałem z ulgą, że czasy rodzimej, najczęściej siermiężnej, produkcji soulowo-popowej są tylko przeszłością. Żartobliwym tego symptomem jest sama ilość zaproszonych do realizacji albumu wykonawców. Przypomina ona bowiem wielkością zestaw nazwisk, jakie pojawiały się w dokonaniach fonograficznych giganta aranżacji Quincy Jonesa  w latach 80. minionego wieku.

A tak już na serio, „Jedno spojrzenie” budzi respekt przede wszystkim merytorycznymi aspektami. I tak, wokalistka Ewa Uryga śpiewa z ekspresją i wyrazem godnym największych diw wspomnianej stylistyki. Z kolei, towarzyszący jej partnerzy oraz wszyscy instrumentaliści skutecznie pomagają jej w wywołaniu wielkich emocji, stanowiących przecież istotę, „muzyki duszy”. Także aranżacje (cztery Krzysztofa Herdzina, trzy Pawła Tomaszewskiego, trzy Dariusza Zbocha, dwie Tomasza Kałwaka i jedna Katarzyny Piaseckiej) spełniają oczekiwania słuchacza znającego atrybuty stylistyczne tego gatunku.

Pod względem edytorskim (rejestracyjnym i wydawniczym) kompakt również nie odbiega od wysokich standardów światowych. Tak więc w efekcie, najnowsza propozycja Ewy Urygi – chociaż kontynuuje ona jedynie klasyczne wzorce amerykańskiej estetyki – budzi mój podziw i uznanie.

Autor: Piotr Kałużny