Logosonus

Patryk Lewi

Na mapie jazzowej wśród gitarzystów pojawił się Patryk Lewi, a właściwie dał się zauważyć, gdyż jest to muzyk z dużym stażem i doświadczeniem. Od dawna można bowiem Patryka spotkać na różnych scenach, w klubach w Warszawie oraz innych miastach Polski. „Logosonus” – łacińsko brzmiąca nazwa oznacza konsekwentne konstruowanie melodii według założonego ciągu. To debiutancka, autorska propozycja lidera i jego kwintetu.

Muzyka zawarta na płycie brzmi bardzo nowocześnie i wyraziście. Obeznany z gitarą jazzową słuchacz bez trudu zorientuje się, że Patrykowi Lewiemu nieobcy jest ani Pat Metheny, ani Mike Stern, ani John Scofield. Na tym jednak nie koniec wpływów i nawiązań, bo nowoczesne brzmienie Lewiego nasuwa skojarzenie z bardzo modernistycznie grającym gitarzystą amerykańskim Kurtem Rosenwinkelem. 

Nie budzi zatem żadnych wątpliwości obecność saksofonisty Michała Borowskiego, przedstawiciela szkoły breckerowskiej. Michael Brecker grał przecież zarówno z Methenym, Sternem, jak i Scofieldem. Pianista  i klawiszowiec Paweł Odoszewski doskonale sprawdza się zarówno jako akompaniator, pewny punkt sekcji rytmicznej, jak i znakomity, wszechstronny solista. W pierwszym utworze, Canto Sistematico, duże wrażenie robi jego improwizacja na Rhodesie i czujność, z jaką akompaniuje mu perkusita Kacper Majewski. Ciekawym zabiegiem jest rezygnacja z basu, co nadaje utworowi większe walory dynamiczne. Bardzo interesujący jest wykonany przez gitarę special chorus na syntezatorowej barwie (à la Rosenwinkel). Z tego brzmienia Lewi korzysta także w utworze Kretos, pokazując nową gitarową jakość. Z kolei w Bluesy Vision pianiście niezwykle oszczędnie towarzyszy sekcja, a jego solo jest bardzo subtelne i delikatne. Kolejne dwie improwizacje gitary i saksofonu charakteryzują się oszczędnością i łagodną dynamiką, co przepięknie współgra z całością i charakterem tej ballady.

Często w tematach gitara gra w duecie z saksofonem, co brzmi bardzo dobrze i sprawia, że muzyka ta ma większą siłę przebicia. Patryk Lewi dba o walory dynamiczne, a także o różnorodność aranżacyjną w poszczególnych kompozycjach. Sekcja rytmiczna Bartosz Łazarski (bas elektryczny, kontrabas) i Kacper Majewski doskonale gra groove i  stanowi prawdziwy monolit.

Płyta „Logosonus” to ciekawa pozycja na rynku jazzowym. Muzyka ta ma swój oddech, przestrzeń, a jej brzmienie charakteryzuje się dużą oryginalnością.

Autor: Karol Dobrowolski