Muza

Dżem

Koniecznie; Partyzant; Ani dużo, ani mało; Bujam się; Wolności dni; To wszystko co mam; Do przodu; Za to, że żyję; Leci muza; Nie patrz tak na mnie; Strach; Szara mgła
Muzycy: Maciej Balcar, śpiew; Janusz Borzucki, instr. klawiszowe; Adam Otręba, Jerzy Styczyński, gitara; Beno Otręba, gitara basowa; Zbigniew Szczerbiński, perkusja

Od czasu poprzedniej płyty Dżemu z premierowym materiałem minęło sześć lat. Ta odległość nie dziwi w kontekście oczekiwań fanów zespołu, którym wystarczają regularne koncerty wypełnione po brzegi przebojami grupy. Słuchacze wyczekują takich kompozycji jak Whisky, Czerwony jak cegła, Wehikuł czasu, czy List do M. Dla samych muzyków płyty studyjne są tylko uzupełnieniem koncertowej działalności.

Co znamienne, zdecydowana większość dżemowych klasyków powstała w czasie, gdy wokalistą grupy był Ryszard Riedel. Za czasów jego następcy, Jacka Dewódzkiego, było ich znacznie mniej, choć grupa rozpoczęła ciekawe poszukiwania formalne zwieńczone dyptykiem „Dżem w operze” (nagranym z udziałem orkiestry). Z trzecim wokalistą, Maciejem Balcarem, zespół nagrał dwie płyty studyjne i dwie koncertowe. Wśród tych ostatnich wyróżnia się rejestracja koncertu poświęconego pamięci zmarłego w 2007 r. Pawła Bergera, pianisty zespołu (wzięli w nim udział m.in. Rafał Rękosiewicz, Józef Skrzek i Wojciech Karolak).

Nie znaczy to bynajmniej, że powstała płyta zła. Dżem poniżej pewnego poziomu nie zejdzie, dbając o ciekawe, stylowe aranżacje w duchu Allman Brothers Band i interesujące partie solowe. Apogeum to Leci muza, 19-minutowy utwór, w którym znalazło się miejsce nie tylko na ciekawą część piosenkową, ale i instrumentalne interludium pełne blues-rockowego żaru. Wśród krótszych form wyróżniją się m.in. Ani dużo, ani mało, To wszystko co mam, Strach, Szara mgła –  głównie za sprawą interesujących melodii.

Autor: Michał Wilczyński