Now

Laboratorium

 „Now” z powodzeniem funkcjonuje jako podsumowanie dekady, która minęła od koncertowej reaktywacji zespołu Laboratorium. W programie płyty znalazły się bowiem utwory doskonale znane z występów – tytułowe tematy z albumów „Diver” (tu ze spolszczoną nazwą) czy „Anatomy Lesson” to przecież Laborkowa klasyka. Podczas koncertów w ostatnich latach nabrały niezwykłej energii (duża zasługa w tym rockowej mocy Marka Radulego) i udało się tę moc tutaj uchwycić. To zresztą w ogóle bardzo energetyczne wydawnictwo. Wytchnienie przynoszą solowe miniatury (kłania się Quasimodo!) czy nieśmiertelny Makijaż, tutaj w bardzo ciekawej aranżacji z solowymi popisami Bernarda Maselego.

Od strony stylistycznej Laboratorium nie zmieniło się wiele. Charakterystyczny styl, kłaniający się tuzom fusion, zawsze pozostawał unikatowym, autorskim spojrzeniem na muzykę na pograniczu jazzu i rocka. Wiem, że to już było. Ale Laboratorium jest w takim momencie kariery, gdy nie musi nikomu nic udowadniać i po prostu może grać swoje. I mnie cieszy, że to wciąż to samo harmoniczne bogactwo, wyjątkowe barwy klawiatur Janusza Grzywacza, kosmiczna wokalistyka Marka Stryszowskiego i napędzający całość bas Krzysztofa Ścierańskiego. Teraz do głosu doszło nieco więcej rockowych pierwiastków, choć nie tylko: w Anatomy Lesson pojawia się skreczujący JAROZ, a w utworze Laboratorium rapuje O.S.T.R. I okazuje się, że nie gryzie się to specjalnie z resztą materiału, a Laborka może z powodzeniem zastąpić na żywo hip-hopowe podkłady!

Nie chcę wpadać w banały, ale o tym, że „Now” będzie płytą wyjątkową, było wiadomo jeszcze przed jej premierą. Nagła, niepotrzebna i wciąż trudna do zaakceptowania śmierć Grzegorza Grzyba w lipcu dołożyła do albumu nutę zadumy i smutku. Ale nie tylko. Energetyczne „Now” stało się także celebracją życia i najpiękniejszym zamknięciem kariery, jakie ten nieodżałowany perkusista mógł sobie wymarzyć.

Całość zamyka krótkie We Will Be Back. Trzymamy za słowo i czekam na nowy, tym razem już w stu procentach premierowy materiał. Ale błagam, tym razem nieco krócej niż te trzydzieści dwa lata, jakie minęły od poprzedniego wydawnictwa.

Autor: Michał Wilczyński