Piano Sketches

Dutkiewicz, Orzechowski, Stankiewicz, Wyleżoł, Tokaj, Niedziela

Sześciu mistrzów, siedem kompozycji, sześć wizji jazzowej pianistyki, sześć odrębnych, intymnych światów utkanych z emocji, wirtuozerii i wrażliwości. Ale jest też ten „siódmy”. Leszek Możdżer pojawia się na albumie korespondencyjnie, bowiem autorzy tego pianistycznego zamieszania grają na fortepianie możdżerowskim w stroju a=432. Nie byłoby tej płyty, gdyby nie nowa aktywność znakomitego perkusisty Adama Czerwińskiego. To on od pewnego czasu stoi za wybitnymi, audiofilskimi krążkami winylowymi, które w zasadzie pod każdym względem są dziełami sztuki. Muzycznej, reżysersko-akustycznej i graficznej. „Piano Sketches”dociera do melomanów w nakładzie 600 numerowanych kopii z czego 100 to krążki limitowane, kolorowe, w barwie transparentno-białej w odcieniu ecru. Natomiast okładka, to wręcz samodzielne dzieło sztuki. Za grafiką stoi uznany już nie tylko na polskim rynku grafik i designer, Kuba Karłowski (znany m.in. z serii płyt Loud Jazz Band) oraz mistrz kaligrafii, Piotr Kowalski.

Przepis na krążek był prosty. Dwa nagraniowe dni podzielone sprawiedliwie na sześciu muzyków, ten sam sprzęt i pełna swoboda muzycznej wypowiedzi. Jak zdradza na płytowej wkładce Czerwiński – „Żadnych sugestii programowych, stylowych… Nic. Zdałem sobie bowiem sprawę z różnorodności stylów, brzmienia, podejścia każdego z osobna do nagrania, więc niepotrzebna była tu instytucja ‘planowania’. Jak ciekawym i wielce pouczającym doświadczeniem było słuchanie poszczególnych artystów grających po sobie… Mógłbym powiedzieć, że było to doświadczenie psychologiczne, niemal mistyczne. Tyle emocji, energii, charakteru, perfekcji, szaleństwa i miłości nieczęsto spotyka się w jednym miejscu”.

Z wyjątkiem Powellowskiego Oblivion i Awakening Darka Oleszkiewicza pod palcami Michała Tokaja, każdy z solistów gra własne kompozycje. To sześć samodzielnych nowel pięknie składających się na ten muzyczny zbiór. Sześć światów, małych mikrokosmosów tak odmiennych, jak różna jest pianistyka wykonawców.

Cóż można więcej napisać o takim krążku? Można tylko zamilknąć i powiedzieć – posłuchajcie tego sami. Dotknięcie jazzu, który w pełni aspiruje do miana sztuki, a swoją istotą dotknie najdelikatniejszych strun waszej wrażliwości. 

Autor: Piotr Iwicki