Primal

Confusion Project

Confusion Project to trio pochodzące z Trójmiasta, które prezentuje swój trzeci album – „Primal”. W książeczce dołączonej do płyty można przeczytać, że muzycy przedstawiają na nim niezwykłą historię – podróż samotnego człowieka, który pragnie wsłuchać się w swoje instynkty i wyrusza przed siebie, by w trudnej i pięknej zarazem wędrówce odnaleźć swoją prawdziwą naturę i pierwotne piękno.

Bardzo lubię, gdy utwory na płycie składają się na spójny koncept, swego rodzaju suitę, która zgrabnie łapie odbiorcę za rękę i przeprowadza przez różnorodne emocje i etapy, na które składają się tak wspaniałe dźwięki, jak w tym przypadku. Muzykę Confusion Project określiłabym jako współczesną, improwizowaną muzykę ilustracyjną. Najlepiej przy niej zamknąć oczy przy i pozwolić muzykom na malowanie krajobrazów ludzkiej duszy.

Decyzja o wyruszeniu w nieznane zostaje podjęta pod starym dębem (The Old Oak), gdzie Michał Ciesielski udowadnia, że prawdziwe piękno tkwi w prostocie. Jego melodie i harmonie mają w sobie coś kojącego, lecz paradoksalnie niepozbawionego pytań i niepokoju. Wszystko płynnie przechodzi w ową pierwotność (Primal), nadal urzekając kompozycją, doskonałym wyczuciem rytmu, selektywnością i kontrastami. Następnie wchodzimy do lasu (The Forest), który okazuje się być nie tylko pięknym pomnikiem przyrody, ale również miejscem tajemniczym, może nawet niebezpiecznym, lecz wypełnionym po wierzchołki drzew muzyczną magią.

W ten sposób zapowiedziana na początku płyty podróż staje się… naszą podróżą. Idziemy pod prąd w Upstream, podziwiając po raz kolejny kunszt tkania melodii przez twórcę, po czym w The Wind and The Stone wplata się motyw przywołujący na myśl nasz rodzimy folklor. Gdy już zostawimy za sobą wspinaczkę (The Climb), rozpościera się przed nami absolutnie piękny krajobraz (The Landscape), wypełniony równowagą, spokojem i harmonią.

Kompozycje Ciesielskiego urzekają niemal natychmiast, w sposób wyjątkowy i hipnotyzujący, a on sam razem z Piotrem Gierszewskim i Adamem Golickim tworzą jedno ciało muzyczne, które porzuca chęć usilnego imponowania odbiorcy na rzecz wspólnej, świadomej, przyjemnej w odbiorze narracji.

Autor: Mariola Borowska