Shadow On The Space

Rafał Dubicki

„Najnowsza płyta trębacza Rafała Dubickiego to muzyczna podróż po przestrzeni wyobraźni, świata i uczuć, która rzuca różne cienie na otaczającą nas rzeczywistość” – czytamy w nocie od wydawcy. I w istocie ten album taki jest, bowiem odnoszę wrażenie, że niesie w sobie emocje wynikające z życiowych doświadczeń lidera, w szczególności tę stylistyczną różnorodność, która wynika z es­tradowo-klubowo-studyjnego doświadczenia. 

Ktoś może powiedzieć: album eklektyczny. Biorąc pod uwagę zbitkę stylistyczną Shadow on the Space z Some Place i Black Soul, trudno będzie odebrać mu rację. Mnie podobają się te wycieczki w nieznane przy jednoczesnym zachowaniu prostoty tematów, wciągających słuchacza, jak choćby w Heroic Waltz. Ujmująca melodia jest rozbijana elektrycznymi wtrąceniami aby wyewoluować do swingującego walca. Wykonawcy kompletnie odstawiają na bok konwenanse, chętnie szokują kontrastem, jednak nigdy nie przekraczając granic dobrego smaku. 

Dubicki w muzycznych partnerach odnalazł znakomitych kompanów do przełamywania granic. Oni bawią się muzyką i być może to sprawia, że całość jest bezpretensjonalna, i jest w tym tak ważny oddech (Slight Breeze, Magic Garden). W miarę upływu czasu płyta zdaje się być coraz bardziej jazzowa w ujęciu klasycznym. Jednak nawet gdy na finał pojawia się ballada Whisper, cały czas możemy spodziewać się, że coś się za chwilę wydarzy. 

To znakomity album w konwencji klubowego mieszania klimatów, chwilami pretekst do dalekich podróży w rozimprowizowany świat fraz, kiedy indziej w rejony muzyki do nieistniejącego filmu. Najważniejsze, że Du­bicki/Sołtan/Woźniak/Lewandowski dają nam coś, co jest świeże, inne, intrygujące. 

Autor: Piotr Iwicki