Sisters In Jazz

Caecilie Norby

Obdarzona wyjątkowym głosem (chwilami przywołującym skojarzenia z Dionne Warwick z najlepszego okresu) i ujmującym darem interpretacji Caecilie Norby (współpracująca jak dotąd z takimi muzykami jak np. Chick Corea, Dianne Reeves, John Scofield, Mike Stern czy Randy i Michael Brecker) doskonale czuje się w konwencji fusion, muzyce rockowej i formule jazzowej ballady. Ostatnia z wymienionych stylistyk dominowała na kameralnej płycie „Just The Two Uf Us” nagranej w duecie z Larsem Danielssonem (prywatnie mężem wokalistki).

Duńska wokalistka tym razem proponuje album będący hołdem dla komponujących kobiet. Ciekawostką jest fakt, iż również skład zespołu towarzyszącego jej na płycie stosownie zatytułowanej „Sisters In Jazz” tworzą wyłącznie kobiety (Włoszka Rita Marcotulli - fortepian, Szwajcarka Nicole Johänntgen - saksofon, Hildegunn Oiseth z Norwegii - trąbka, Lisa Wulff z Niemiec - kontrabas, Polka Dorota Piotrowska - perkusja i gościnnie w czterech nagraniach Dunka Marilyn Mazur - instr. perkusyjne).

Warto zwrócić uwagę na kolejne polskie nazwisko, które pojawiło się w katalogu wytwórni ACT, na tej płycie. Pochodząca z Lubina, a od 2010 roku zamieszkała w Nowym Jorku, perkusistka Dorota Piotrowska (była uczennica samego Nasheeta Waitsa) jest artystką budującą swą karierę głównie poza granicami kraju.

Miała okazję współtworzyć zespół smooth-jazzowej trębaczki Saskii Laroo, oraz występować z takimi muzykami jak Jeremy Pelt, Lafayette Harris i Benito Gonzales, a w ramach współpracy z artystami związanymi z muzyką klasyczną grała w tak prestiżowych miejscach jak Carnegie Hall czy Avery Fisher Hall Lincoln Center. Jej styl gry, pełen żywiołowej ekspresji, a jednocześnie emanujący kobiecą zmysłowością, doskonale sprawdza się na niniejszym albumie.

Caecilie Norby proponuje tylko trzy własne piosenki (w tym jedną przygotowaną wspólnie z Ritą Marcotulli), w pozostałych przypadkach sięgając po dorobek m.in. Betty Carter, Joni Mitchell, Abbey Lincoln, Bonnie Rait, Carole King i Niny Simone. Wybierając piosenki na płytę Norby brała pod uwagę nie tylko piękno ich melodii, ale też teksty z którymi identyfikuje się jako kobieta. Stąd w programie piosenki odległych od siebie stylistycznie artystek, jak Abbey Lincoln i Nina Simone, które jednak wywarły duży wpływ na życie i przebieg kariery wokalistki.

„Babskie granie” udowadnia, iż jazz, improwizacja, czy rozbudowane dialogi instrumentalistów, nie muszą być postrzegane jako domena mężczyzn. Panie tworzą znakomity band, stanowiący idealną oprawę dla swingującej i śpiewającej przejmujące ballady wokalistki. Do tej grupy zaliczyć można znakomitą autorską pieśń Norby First Conversation, stanowiącą zgrabne połączenie jazzowej natury artystki z konwencją mogącą kojarzyć się z kompozycjami Burta Bucharacha. To wyjątkowa perełka całego albumu! 

Autor: Robert Ratajczak