Symphonicum

Krzysztof Herdzin Sinfonia Varsovia

Hymn o św. Albercie Chmielowskim; Concertino for piano and orchestra, I part; Concertino for piano and orchestra, II part; Concertino for piano and orchestra, III part; Narrations for alto sax and orchestra; Winter Sketches: „Snowflakes”; Winter Sketches: „Penguins Circus”; Consolation for tenor sax and orchestra; Hopin’ for Somethin’ for tenor sax and orchestra
Muzycy: Jacek Kotlarski, śpiew; Waldemar Malicki, fortepian; Jerzy Główczewski, saksofon altowy; Piotr Baron, saksofon tenorowy; Sinfonia Varsovia pod dyr. Krzysztofa Herdzina

Nie spodziewałem się, że na swoje czterdzieste urodziny Krzysztof Herdzin wybierze do nagrania kompozycje odwołujące się pod względem estetycznym do amerykańskiego idiomu muzyki klasycznej. Nurt ów bowiem, łącząc w sobie elementy europejskiej tradycji z atrybutami muzyki popularnej i filmowej, nie zawsze przekonuje artystycznie. Recenzowany album jest dla mnie niespodzianką, ale przecież wiele wcześniejszych dokonań Herdzina odnosiło się już do wspomnianej twórczości zza oceanu i zawsze budziły one najwyższy podziw dla prezentowanego w nich kunsztu. Tak jest też zresztą i w „Symphonicum”.

Repertuar krążka zawiera dziewięć utworów autora, przez niego także zorkiestrowanych i dyrygowanych. Wykonawcami tych form są wspaniali instrumentaliści z zespołu Sinfonia Varsovia oraz wybitni soliści polskiej sceny muzycznej. Kompozycje Herdzina prezentują całą paletę barw i technik interpretacyjnych, jakie można uzyskać wyłącznie przy korzystaniu z tak dużego aparatu wykonawczego. Aranżacje i instrumentacje lidera są rzeczywiście rewelacyjne. Jego idee kolorystyczne, artykulacyjne i formalne zadziwiają ogromem wyobraźni i łączą je z najwyższym profesjonalizmem pisarskim.

Bez żadnych wątpliwości należy uznać ten projekt Herdzina za odpowiadający poziomem najwyższym standardom światowym w podobnych prezentacjach. Oczywiście nie mogłoby się tak zdarzyć, gdyby umiejętności i muzykalność wykonawców odbiegały od mistrzowskich. Sinfonia Varsovia jak zwykle gra nieziemsko, a śpiewający trudne pod względem wokalnym frazy Jacek Kotlarski i interpretujący wirtuozowskie partie fortepianowe Waldemar Malicki, czynią to z zadziwiającą pewnością i lekkością. Z kolei interpretujący i improwizujący na saksofonach Jerzy Główczewski i Piotr Baron zadziwiają logiką budowania fraz i maestrią w konstruowaniu muzycznych wypowiedzi. Powstała w sumie niecodzienna płyta fascynująca klimatami symfonicznymi.

Autor: Piotr Kałużny