Szukaj w snach

Natalia Kukulska, Marek Napiórkowski

Marek Napiórkowski, czołowy polski gitarzysta jazzowy, rozkwita w ostatnich latach jako kompozytor, a jego kolejne projekty zaskakują zarówno skalą talentu muzyka, jak też jego niebywałą wszechstronnością. Tym razem artysta podjął się zadania zgoła niecodziennego, zważywszy na dorobek, do jakiego nas do tej pory przyzwyczaił. Marek skomponował bowiem kołysanki. Zwykłe, proste piosenki do tekstów lubelskiego poety, Włodzimierza Wysockiego (bez związku z rosyjskim bardem). Do ich zaśpiewania zaprosił artystkę spoza jazzowych kręgów, Natalię Kukulską. Piosenki złożyły się na spektakl Teatru Starego w Lublinie „Szukaj w snach”, jego premiera odbyła się we wrześniu 2017 roku.

Album z nagraniami Kukulskiej i Napiórkowskiego jest udaną płytą. Teksty piosenek są proste i mądre, dyskretnie niosą wychowawczy przekaz, nie ocierają się o infantylność, bywają za to niepokojąco aktualne (Kołysanka dla obcych). Ich melodyka odsłania zupełnie nowe oblicze kompozytora. Dopiero niedawno zachwycaliśmy się jego wspaniałymi utworami z albumu „WAW-NYC”, jakże wyrafinowanymi pod względem harmonii i podziałów, teraz zaś podziwiamy siłę prostoty.

Napiórkowski dowodzi nie tylko tego, że jest wszechstronny, ale że rozumie „zamówienie” – potrafi nagiąć się do prostoty, nie naginając formy utworu.

Jego kołysanki z pewnością usypiają już dziś niejedno dziecko, ale nie mniejsza w tym zasługa wokalistki. Nie szukajmy w śpiewie Natalii Kukulskiej jazzowego frazowania, nie byłoby tu potrzebne. Najważniejsza w tych utworach jest prawda, szczerość przekazu. Wiersze Wysockiego nie zachęcają do artystycznej autokreacji, przeciwnie – mówią: „pochyl się nad nami, nie dodawaj niczego niepotrzebnego, bo jest w nas wszystko”. Oczywiście głos piosenkarki pozostaje atutem tych nagrań – czysty, ciepły, bliski, ale przede wszystkim szczery. Dzieci nie kupią fałszu, są wymagającą publicznością.

Ale „Szukaj w snach” nie jest płytą dla dzieci. To znaczy dla nich też, może nawet przede wszystkim, jednak – w zgodzie z najlepszą tradycją musicalową – jest to płyta familijna, czyli adresowana do ludzi w każdym wieku. To wielka sztuka stworzyć taki repertuar. To są kołysanki na nowe czasy i dla nowego świata.

Znajdziemy wśród nich wzruszającą i jakże aktualną Kołysankę dla obcych, jest tu także – niemal przebojowa – senna fantazja Zaśnij grzecznie, z refrenem, którego nie da się już zapomnieć. Jest przewrotna (a nawet dwuznaczna, gdyby komuś na tym zależało), brawurowo wykonana piosenka Mały misiu śpij. Kołysanka Nocy teatr to doskonały przykład utworu oddziałującego na dwóch płaszczyznach – dziecięcej i dorosłej. Ale można to powiedzieć o całej płycie.

Duża w tym także zasługa muzyków, bo to śmietanka polskiego jazzu. Poza wspaniałą pracą Pawła Pańty na kontrabasie najbardziej wybijają się pomysły perkusisty. Michał Dąbrówka operuje olbrzymią baterią perkusjonaliów i wydobywa z nich fajerwerki dźwięków, co w nagraniach tak intymnych i cichych jak te, było nie lada sztuką.

Pierwsze skrzypce gra sam Marek Napiórkowski – akustycznie i elektrycznie. I to zapewne z myślą o sobie i o znakomitych kolegach dołączył do przedstawienia dwa utwory instrumentalne: Czy znasz? i Lipowa panienka. Wzbogacają one cały projekt jako dwie „kołysanki bez słów”.

Autor: Daniel Wyszogrodzki