The Essential Maynard Ferguson

Maynard Ferguson

Disc 1 – The Way You Look Tonight; 20, Rue de Madrid; Never You Mind; Over the Rainbow; The Wailing Boat; Somebody Wants Me Down There; Blue Birdland; Straight Up; Free Lee; Everybody Moan; Tag Team; Newport; Maria; MacArthur Park; Ballad to Max; Give It One; ’Round Midnight
Disc 2 – The Fox Hunt (Live); I’m Getting Sentimental Over You (Live); Two for Otis (Live); Superbone Meets the Bad Man; Chameleon; The Cheshire Cat Walk; Gonna Fly Now; Everybody Loves the Blues; An Offering of Love, Pt. 1; Birdland; Caravan; Waltz for Nicole; Manteca
Muzycy: Maynard Ferguson, trąbka, puzon, superbone, flugelhorn; Bud Shank, Herb Geller, saksofon altowy; Al Cohn, Budd Johnson, Joe Farrell, saksofon tenorowy; Herbie Harper, puzon; Don Ellis, trąbka; Russ Freeman, Hank Jones, fortepiano; Milt Hinton, Buddy Clark, Arnold Fishkin, bas; Shelly Manne, Stu Martin, Ray Cooper, perkusja; i inni

Ferguson? Ach, to ten siwowłosy trębacz – takie zapewne skojarzenie będzie miał współczesny fan jazzu. Dziś sława Fergusona już przeminęła, ale przez blisko 60 lat był ważną postacią scen jazzowych, popularny w Ameryce znacznie bardziej, niż w Europie. Podwójny album wydany przez Sony wyrywkowo przypomina najlepsze nagrania kanadyjskiego muzyka.

Wydawca miał trudny wybór, ponieważ Ferguson w swojej karierze nagrał około 60 albumów. Był nie tylko fantastycznym trębaczem grającym wyśmienicie także na innych instrumentach, takich jak puzon, czy wymyślony przez niego samego superbone, ale też jednym z najbardziej znanych bandleaderów, kompozytorem i aranżerem, a także producentem i nauczycielem.

Karierę rozpoczął jako trębacz, występując w wielu znakomitych zespołach i orkiestrach. Prawie dziesięć lat zbierał doświadczenia i w połowie lat 50. zaczął zakładać własne zespoły zdobywając wielką popularność. Przez kolejne dziesięć lat (do połowy lat 60.) nagrał ponad 20 płyt, bardzo często w składach zbliżonych do big bandu, liczących od ośmiu do dwunastu osób. Od początku lat 70. był znany już jako lider znakomitego, dużego big bandu, który to zespół co kilka lat zmieniał konfigurację.

Czasami krytyka zarzucała Fergusonowi hołdowanie bardziej pospolitym gustom. By zjednać sobie publiczność, sięgał po popularne tematy znane z muzyki pop i aranżowane w obowiązującym aktualnie stylu. Przykładem tego może być na omawianej płycie utwór Gonna Fly Now, będący opracowaniem tematu z filmu „Rocky”. Innym przykładem może być dość trywialna, obszerna część środkowa Caravan, w której improwizacja trąbki i tenoru oparta została na hiszpańsko brzmiącym pochodzie akordów: Gm F Eb D. Najwcześniejsze z prezentowanych nagrań pochodzą z 1954 (to znakomity bebop), a ostatnie z 1996 roku.

Trzy pierwsze utwory rozpoczynające drugą płytę to nagrania dokonane na żywo w nowojorskim klubie Jimmy’s – pochodzą z 1974 roku. To niesamowite, jak doskonale grał big band Fergusona! W The Fox Hunt mamy niezwykle efektowną, muzyczną bitwę dwóch trąbek. Na tej płycie znajdujemy też hity: Birdland Zawinula i Chameleon Hancocka.

Repertuar jest zróżnicowany. Jest Waltz for Nicole z następstwem akordów (i metrum!) mocno przypominającym  Bluessette Thielemansa  i The Cheshire Cat Walk, którego kompozytorem jest Chick Corea.  Dziś stanowi on ciekawostkę, jest przykładem trendów obowiązujących w jazz-rocku w drugiej połowie lat 70. Trwa ponad 10 minut, a oprócz orkiestry smyczkowej spotykamy tu wielu bardzo sławnych muzyków, takich, jak Chick Corea, Joe Farrell, David Sanborn, Steve Gadd i Bob James.

Przeczytałem bardzo dokładnie książeczkę dołączoną do płyty i stwierdziłem w niej pewne braki. W opisach  utworów często nie ma podanych  aranżerów, a pracowali z orkiestrą najlepsi: Bill Hollman, Manny Alban, Jimmy Giuffre, Ernie Wilkins, Don Sebesky. Brakuje też autorów czasami nadzwyczajnych solówek. W Gonna Fly Now wymienieni zostali muzycy biorący udział we wszystkich sesjach do płyty, dokonanych na przestrzeni dwóch miesięcy, m.in. 12 trębaczy, sześciu puzonistów. Ale to wszystko są drobnostki, najważniejsze, że jeśli nie mamy wielu oryginalnych płyt Fergusona, dzięki tej kompilacji możemy się cieszyć choć tymi trzydziestoma utworami.

Autor: Ryszard Borowski