The Third Ear Music

Tatvamasi

Krajowi mistrzowie elektrycznego oblicza muzyki improwizowanej znów atakują. I znów strzelają w dziesiątkę. Lubelski zespół wciąż przekracza muzyczne granice, tym razem powiększając kwartet do rozmiarów niemal big bandu. Ale ilu muzyków na scenie by nie było, zamiast zgiełku panuje aura wzajemnego szacunku i szukania miejsca, aby wnieść coś od siebie.

Tatvamasi zadebiutowało w 2012 roku wraz EP „Peleton rozchwianych rowerzystów”. Już rok później kwartet powrócił ze znakomitym, pełnowymiarowym LP, wydanym przez prestiżową firmę Cuneiform Records. Przez kolejne lata zespół poszukiwał nowych środków wyrazu. Od poszerzenia składu o trąbkę na płycie „The House Of Words” przez sekcję smyczkową na „Amor Fati” po fuzję totalną na najnowszym albumie.

„Utwory, a w z zasadzie ich szkice, były zaproszeniem do tworzenia, podpowiedzią, początkiem drogi” – pisze we wstępie Grzegorz Lesiak. Do tej drogi dołączają zarówno muzycy lokalni, francuscy przyjaciele, jak i muzycy pokroju Piotra Damasiewicza, Vasco Trilli czy Martina Kuchena. Na program płyty składa się wybór improwizowanych sesji z lat 2018-2019 zagranych w Lublinie. I ufam, że był to wybór doskonały. Pierwsze dwa utwory powalają free-jazz-rockową wibracją, przysadzistym basem Downara, perkusją Trilli i nachodzącymi na siebie dęciakami. Wrażenie robi 16-­ -mi­nutowe Apocalypso, gdzie wszyscy muzycy rzucają się na wodę kolektywnej improwizacji (fenomenalna gra Piątka na saksofonie w towarzystwie Portugalczyka Luisa Vicente).

Bardziej rockowe oblicze prezentuje Tatvamasi w trzech utworach z Martą Grzywacz. To świetna przeciwwaga do wcześniejszego materiału, bardziej zwarta i progresywna. Ale i tak wszystko trochę przyćmiewa finał płyty – 16-minutowa coda w milesowskim sosie, która gęstnieje z minuty na minutę.

Autor: Barnaba Siegel