Vermillion Tree

3D: Dąbrowski/Davis/Drury

Ta płyta to kolejny (po duecie z perkusistą Tyshawnem Soreyem) owoc wyjazdu Tomasza Dąbrowskiego do Nowego Jorku. Tym razem towarzyszą mu dwie wybitne osobowości tamtejszej sceny muzycznej – wszechstronna pianistka Kris Davis i elastyczny perkusista Andrew Drury.

W grze Davis słychać jej gruntowne przygotowanie klasyczne, dzięki temu potrafi znakomicie operować dynamiką uderzenia, a także imponuje graniem tylko tych najważniejszych nut. Drury cały czas słucha tego, co się dzieje i świetnie reaguje na grę swoich partnerów.

Wiele muzyki rozgrywa się tutaj w duetach trąbka-fortepian, trąbka-perkusja. Dąbrowski dysponuje znakomitą techniką, co paradoksalnie pozwala mu się nią nie popisywać. Często zamiast szybkich biegników słyszymy pojedyncze, długo wytrzymywane dźwięki, albo proste, abstrakcyjne frazy. Nie ma tu nic oczywistego, np. w Hazel ostinatowemu, motorycznemu motywowi fortepianu towarzyszy jeden, modulowany dźwięk trąbki przywodzący na myśl jakiś etniczny instrument.

Z kolei Puce to niemal punktualistyczny zestaw abstrakcyjnych fraz. Mattock Phrasemonger emanuje nostalgicznym, melancholijnym pięknem. Livid to natomiast duet „plemiennej” perkusji i improwizującej trąbki. W Taupe Dąbrowski i Drury dają pokaz sonorystycznej odwagi w szorstkich i zgrzytliwych dźwiękach.

„Vermilion Tree” to inspirująca, bezkompromisowa płyta, na której znajdą coś dla siebie zarówno zwolennicy awangardy, jak i tradycji jazzowej.

Autor: Marek Romański