Wagabunda

Zawartko/Piasecki

Od czasu debiutu fonograficznego duetu Zawartko/Piasecki mija już sześć lat. W tym czasie wiele wydarzyło się na scenie polskiej muzyki jazzowej, nie próżnowali też autorzy „Leć głosie”. Spektrum inspiracji i doświadczeń artystów z Wrocławia znacznie się poszerzyło. Przełożyło się to na zawartość najnowszej płyty „Wagabunda”.

Magdalena Zawartko i Grzegorz Piasecki długo przygotowywali materiał wyjściowy w postaci krótkich nagrań zarejestrowanych na dyktafonie, które później posłużyły im jako impuls do stworzenia oryginalnej i wielobarwnej muzyki. Otwierający płytę tytułowy Wagabunda nawiązuje jeszcze do poprzednich dokonań duetu za sprawą inspiracji polskim folkiem i klasyczną melodyką. Jednak już w tekście tego utworu („Leć w daleki świat, giń w przestworzach brzmień. Wróć, bo tęskni czas”) natrafiamy na czytelny sygnał, że w dalszej części albumu duet ukaże szeroki wachlarz podróżniczo-etnicznych nawiązań przefiltrowanych przez własną wrażliwość. Splot etnicznych wątków, wspom­nień z wyjazdów i doświadczeń życiowych artyści komunikują za pomocą jazzowych środków wyrazu. Magdalena Zawartko wznosi się na wyżyny umiejętności wokalnych, a instrumenta­liści czują się w tym wielokulturowym tyglu jak ryba w wodzie.

W porównaniu do „Leć głosie” najnowszy album duetu Zawartko/Piasecki przykuwa uwagę większą dojrzałością artystyczną, bardziej przemyślanym konceptem i świadomością tego, co chcą przekazać swoim słuchaczom. To muzyka dla podróżników, którzy na swojej drodze poszukują nowych brzmień, nieoczywistych i ładnych melodii oraz emocji. 

Piotr Wojdat

Autor: Piotr Wojdat