Yearning

Magda Bożyk

Z oceną piosenek poetyckich jest kłopot podobny do oceny muzyki filmowej. Czasem obiektywnie słaba kompozycyjnie muzyka świetnie pasuje do obrazu i widzowie przyjmują ją bardzo dobrze. W piosence ktoś, kto jest autorem zarówno słów, jak i muzyki, zawsze może powiedzieć, że chodziło mu dokładnie o taki efekt, i nie można krytykować np. trywialności muzyki, bo ma ona podkreślać specjalny charakter tekstu. 

Magda Bożyk teksty ma raczej egzystencjalne. Do przekazywania takich treści niektórym znanym bardom wystarczało towarzyszenie gitary, tu muzyka jest bardziej kolorowa, bowiem Magdzie towarzyszy zespół o dość typowym składzie: gitara, bas, perkusja, instrumenty klawiszowe. Ale można powiedzieć, że brzmienie zespołu (łącznie z solówkami gitary), często bardzo tradycyjne, nie przeszkadza w kontemplowaniu tekstu. Co prawda czasem tekst jest krótki i czas wypełnia muzyka, ale właśnie – wypełnia, nic charakterystycznego nie zostaje w pamięci. Takie wrażenie miałem już od pierwszego utworu. Jedynie utwór z bardzo dobrze improwizującą trąbką (drugi) pozostał mi w pamięci. Gdyby nie te improwizacje, melodia i tej piosenki pozostałaby niezauważona. 

Ale najważniejsza w tych nagraniach jest Magda Bożyk, jej głos i teksty. Śpiewa bardzo miło, kobieco i ciepło. Taki miękki i czysty głos jest atutem, który przykryć może wszystkie inne niedostatki. Być może jestem niewłaściwą osobą do oceny takich piosenek, bo w muzyce szukam wyrafinowania, a wcale nie oto chodzi w piosenkach. 

Trzeba też powiedzieć, że ważną postacią w stworzeniu płyty był Radek Kopeć (gra tu na instrumentach klawiszowych i gitarze basowej), który wszystko aranżował i częściowo pisał. To nienajgorzej brzmi i składa się na zgrabną całość. Być może nie należy od debiutu wymagać więcej. Program jest na tyle ciekawy, że będę czekał na następne nagrania. Być może drugą płytą Magda Bożyk wyróżni się znacząco z dużej grupy rozpoczynających karierę wokalistek.

Autor: Ryszard Borowski