Bielska Zadymka Jazzowa – wykonawcy

Od 18 do 23 lutego trwać będzie w Bielsku wielka extravaganza jazzu.

Tegoroczny LOTOS Jazz Festival – 16. Bielska Zadymka Jazzowa zaprezentuje imponujący program z udziałem światowych gwiazd. Oto składy poszczególnych zespołów i sylwetki głównych wykonawców:

Wojciech Myrczek & Paweł Tomaszewski
Wojciech Myrczek – wokal
Paweł Tomaszewski – fortepian

Wojciech Myrczek jest młodym, utalentowanym wokalistą jazzowym. W 2010 roku w konkursie Bielskiej Zadymki Jazzowej otrzymał Nagrodę dla Największej Indywidualności. Jest również zwycięzcą oraz laureatem nagrody publiczności SHURE MONTREUX JAZZ VOICE COMPETITION 2013, zdobywcą Grand Prix w konkursie „Jazz Voices 2011” (Litwa), I miejsca w
konkursie „Międzynarodowe Spotkania Wokalistów Jazzowych w Zamościu” (2007).

Swoją drogę muzyczną rozpoczynał od nauki gry na wiolonczeli i fortepianie. Gdy nadeszła fascynacja jazzem i muzyką wokalną, postanowił podjąć studia w Instytucie Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach, które ukończył z wyróżnieniem. Obecnie pracuje jako wykładowca na macierzystej uczelni. W swojej karierze współpracował już z Janem Ptaszynem Wróblewskim,
Tomaszem Stańko, Henrykiem Miśkiewiczem, Arkiem Skolikiem. Występował m.in. na festiwalach „The Hague Jazz” (Holandia), „BlueBoat” (Niemcy), Zamojskim Festiwalu Kultury im. Marka Grechuty, „Green Town of Jazz” w Zielonej Górze, „Emanacje” w Lusławicach. W 2010 roku wydał
swój debiutancki album „Wojciech Myrczek Quintet – We’ll Be Together Again”. Jego najnowszy projekt muzyczny stworzony wespół z Pawłem Tomaszewskim otworzy 16. Bielską Zadymkę Jazzową.

The Trio of Oz
Omar Hakim – perkusja
Rachel Z – fortepian
Jon Toscano – kontrabas

„Trio z krainy Oz” prezentuje rock, jazz i to magiczne coś, co pozwala wypełniać po brzegi sale koncertowe na całym świecie. Zespół powstał w 2010 roku z połączenia trojga doświadczonych muzyków. Omar Hakim zasłynął w latach 80. jako jeden z najwybitniejszych perkusistów dekady, grając na legendarnych już albumach „Brother In Arms” Dire Straits i „The Dream Of the Blue Turtles” Stinga. W kolejnych latach stawał na scenie z takimi wykonawcami jak Miles Davis, Weather Report, Anita Baker, jak również Mariah Carey, Chic, Madonna i wielu innych.

Rachel Z, niezwykle utalentowana pianistka, wypłynęła na światowe sceny jazzowe za pośrednictwem Wayne’a Shortera, z którym zagrała na jego przebojowym albumie „High Life”. Jest wyuczonym klasycznie muzykiem, który jednak nie stroni od eksperymentów i elektronicznego brzmienia.

Jon Toscano dołączył do trio w późniejszym czasie. Debiutancki album „TheTrio of Oz” otrzymał entuzjastyczne recenzje, a Jazzies Magazine
nominował go w kategorii „najlepszy album jazzowy roku”.

Trio na koncertach zabiera widzów w magiczną podróż wykonując nowatorskie interpretacje utworów takich zespołów jak Sound Garden, Nirvana, Sade, Depeche Mode, Steely Dan, Smashing Pumpkins, Police, Seal, Peter Gabriel czy Johnny Cash.

Miguel Zenon Quartet
Miguel Zenon – saksofon altowy
Luis Perdomo - fortepian
Jorge Roeder - kontrabas
Henry Cole - perkusja

Miguel Zenon uważany jest za jednego z najbardziej przełomowych i wpływowych saksofonistów swojego pokolenia. Wypracował unikalne brzmienie jako kompozytor i konceptualista, koncentrując swoje wysiłki na doskonaleniu znakomitej mieszanki łacińskiej muzyki ludowej, amerykańskiej muzyki rozrywkowej i jazzu. Urodzony w San Juan, całe swoje dzieciństwo spędził w Puerto Rico. Gry na saksofonie uczył się w Escuela Libre de Musica. Następnie skończył Berklee College Of Music, a magistra obronił w Manhattan School Of Music. Swoje formalne wykształcenie wzbogacał współpracując z innymi muzykami, m.in. jako sideman.

W trakcie swojej kariery dzielił swój czas po równo pomiędzy starszymi mistrzami muzyki improwizowanej a młodymi, niebojącymi się innowacji muzykami, bez względu na reprezentowany przez nich styl czy preferowany gatunek. Lista muzyków, z którymi było mu dane zagrać, zawiera m.in. takie nazwiska jak Charlie Haden, Fred Hersh, Kenny Werner, David Sánchez, The Village Vanguard Orchestra, The Mingus Big Band, Bobby Hutcherson czy Steve Coleman.

Miguel Zenon jest członkiem-założycielem legendarnego już SFJAZZ Collective, grupy, której członkami byli lub nadal są m.in. Bobby Hutcherson, Joe Lovano, Joshua Redman, Brian Blade, Nicholas Payton, Dave Douglas i Eric Harland. Jego album „Alma Adentro” (2009) została wybrana przez iTunes oraz NPR jako najlepszy album jazzowy 2011, otrzymał również nominacje do nagrody Grammy w kategorii „Best Large Jazz Ensemble Album”. Podczas 16. Bielskiej Zadymki Jazzowej Miguel wystąpi z następującymi muzykami: Luis Perdomo, Jorge Roeder, Henry Cole.

Dianne Reeves
Dianne Reeves – wokal
Peter Martin – fortepian
Peter Sprague – gitara
James Genus - kontrabas
Terreon Gully – perkusja

Amerykańska wokalistka jazzowa, o której występy zabiegają najbardziej prestiżowe sale koncertowe świata. Wraz z Dee Dee Bridgewater, Dianą Krall i Cassandrą Wilson uważana jest za jedną z najważniejszych postaci wśród wokalistek. Zdobywczyni czterech nagród Grammy w kategorii Najlepsza Wokalistka Jazzowa, za: „In the Moment – Live In Concert” (2001), „The Calling: Celebrating Sarah Vaughan” (2002), „A Little Moonlight” (2003), Good Night, and Good Luck” (2006). Jest jedyną w tej kategorii, która otrzymała je za trzy albumy pod rząd.

Dianne regularnie koncertuje i nagrywa z Lincoln Center Jazz Orchestra i Wyntonem Marsalisem. Nagrywała z Chicago Symphony Orchestra pod dyrekcją Daniela Barenboima, była też solistką Filharmonii Berlińskiej. Ostatnią nagrodę Grammy odebrała za piosenkę ze ścieżki dźwiękowej z filmu „Good Night, and Good Luck” wyreżyserowanego przez George’a Clooneya. Wzięła też udział w programie „Sing the Truth”, poświęconemu Ninie Simone, w którym obok niej zaśpiewały też Lizz Wright i Angelique Kidjo.

Pat Martino Trio
Pat Martino – gitara
Jay Bianchi – fortepian
Carmen Intorre – perkusja

Pat Martino jest włosko-amerykańskim gitarzystą jazzowym i kompozytorem; związany jest z takimi stylami jak: post bop, fusion, mainstream jazz, soul jazz i hard bop. Martino (a właściwie Pat Azarra) urodził się w 1944 roku w południowej części Filadelfii (USA). W wieku 12 lat rozpoczął naukę gry na gitarze, a już 3 lata później, po przeprowadzce do Nowego Jorku, grał jako
zawodowy muzyk. W początkach swojej kariery koncertował i nagrywał z takimi muzykami jak Willis Jackson i Eric Kloss. Często towarzyszył ze swoją gitarą organistom jazzowym; wśród nich byli: Charles Earland, Jack McDuff, Trudy Pitts, Jimmy Smith, Gene Ludwig, Don Patterson, Richard „Groove” Holmes. Z jego karierą muzyczną wiążę się niezwykła historia. W 1980 roku
Martino został poddany operacji mózgu – tętniak, którego usuwali chirurdzy mógł doprowadzić do śmierci artysty. Operacja się powiodła, jednak w jej wyniku niemal całkowicie stracił pamięć.

Amnezja objęła również umiejętność gry na gitarze oraz wszystko to, co do tej pory było w jego życiu związane z muzyką. Jego pamięć powoli wracała, jednak nie w części związanej z muzyką. Nie był tym tematem zainteresowany, mimo dość dużej presji ze strony rodziny. Martino zaczął w końcu ćwiczyć grę na gitarze i w 1987 nagrał nawet płytę zatytułowaną „The Return”. Powrót był
na tyle znaczący, że w 2004 czytelnicy Downbeat Magazine wybrali go Gitarzystą Roku. Od 2007 roku Pat Martino koncertuje już po całym świecie. Ostatnio założył własną wytwórnię płytową APM Records. Razem z Patem zagrają: Jay Bianchi i Carmen Intorre.

Billy Cobham Spectrum 40
Billy Cobham – perkusja
Gary Husband – keyboard
Dean Brown – gitara
Jay Bianchi – organy Hammonda B3
Ric Fierabracci – kontrabas
Carmen Intorre – perkusja

Koncert amerykańskiego perkusisty i kompozytora Billy’ego Cobhama w Bielsku-Białej będzie niezwykłym wydarzeniem. Po raz pierwszy zaprezentuje wówczas utwory pochodzące z długo oczekiwanego albumu planowanego na początek 2014 roku, „Tales from the Skeleton Coast”, który poświęcił swoim rodzicom, również muzykom. Cobham urodził się w Panamie, ale już we
wczesnym dzieciństwie jego rodzina przeniosła się do Nowego Jorku. Swoją ścieżkę muzyczną rozpoczął od edukacji w High School of Music and Art, którą ukończył w 1962. Następnie grał w zespole wojskowym armii USA (1965 do 1968). Po rozwiązaniu zespołu współpracował z takimi muzykami jak: Horace Silver, saksofonistą Stanleyem Turrentine, organistą Shirleyem Scottem czy
gitarzystą Georgem Bensonem.

Na początku lat 70. Cobham zainteresował się muzyką fusion i zaczął współpracować m.in. z Brecker Brothers, gitarzystą Johnem Abercrombie i wreszcie z Milesem Davisem. Zrewolucjonizował wtedy sposób gry na perkusji i hi-hacie. W 1971 roku założyłrazem z gitarzystą Johnem McLaughlinem zespół The Mahavishnu Orchestra, który miał się stać jednym z symboli muzyki fusion. Z zespołem tym nagrał dwa pierwsze albumy studyjne oraz jeden album live, wydany po latach jako „The Lost Trident Session” (1999).

W maju 1973, ciągle jako członek The Mahavishnu Orchestra, Cobham nagrał swój pierwszy album solowy „Spectrum”, uznany po latach za jeden z najlepszych albumów epoki w kategorii fusion. W 2013 roku z okazji
40-lecia wydania tego albumu powołał Spectrum 40 Band, z którą koncertował po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie. Podczas LOTOS Jazz Festiwal wystąpi również z tym zespołem w składzie Gary Husband, Dean Brown oraz Ric Fierabracci.

Incognito
Jean Paul Maunick (Bluey) – gitara, wokal
Matthew Cooper - keyboard
Vanessa Haynes - wokal
Anthony Momrelle - wokal
Katie Hector - wokal
Francesco Mendolia - bębny
Joao Caetano - perkusja
Francis Hylton – gitara basowa
Sidney Gauld - trąbka
James Anderson - saksofon
Trevor Mires – puzon

Zespół Incognito można nazwać starszym bratem, znanego już z poprzedniej edycji Zadymki, US3. Zainicjowany przez Jean-Paula „Bluey’a” Maunicka zespół również pochodzi z Wielkiej Brytanii i także króluje na acid jazzowej scenie świata, lecz ma dużo dłuższą historię. Swoją działalność
zaczął już w 1979 roku, a pierwsza płyta – „Jazz Funk” ukazała się w 1981. Drugi album został wydany dopiero po niespełna 10-letniej przerwie, a kolejne krążki, z powodu licznego składu zespołu i wielu zainteresowań jego członków, pojawiają się co 3-4 lata. Do tej pory Incognito nagrało 15 albumów, a wydanie każdego z nich było wielkim wydarzeniem muzycznym. Zespół nagrywał płyty z udziałem takich sław jak: Joscelyn Brown, Beady Belles czy Stevie Wonderem.

Równie wyczekiwane i ważne są ich trasy koncertowe. Na jednej z nich, 24 lipca 2004 roku, znalazła się także Polska – zespół zagrał wówczas koncert w Operze Leśnej w Sopocie. Przez ponad 30 lat trwania zespołu jego skład ulegał wielokrotnym zmianom. Każdy muzyk wniósł w jego brzmienie nową jakość, dzięki czemu wypracowali unikalne brytyjskie brzmienie łączące ze sobą
funk, soul i jazz. Twórczość Incognito stała się inspiracją nawet dla artystów poruszających się na scenie klubowej. Remiksy utworów grupy Blueya stworzyli między innymi Roger Sanchez, Blaze, MJ Cole, Jazzanova oraz Masters At Work. Oprócz Talkin’ Loud, której założycielem był wielki propagator Incognito- Gilles Paterson, zespół współpracował z takimi wytwórniami jak: Dome Records, Edel i Shanachie.

DJ Balatman
Już po raz kolejny wieczorną część „Okolic jazzu” Bielskiej Zadymki Jazzowej zapełni muzyka miksowana przez leadera grupy NoJazz. Podczas solowych występów miksuje soul, r’n'b i world music.

Abdullah Ibrahim
Abdullah Ibrahim – fortepian

Wywodzący się z RPA kompozytor i pianista, który nie zaprzestał gry tylko na jednym instrumencie, lecz wyśmienicie posługuje się także fletem, saksofonem i wiolonczelą. Jest on nie tylko najbardziej znanym, ale także najczęściej słuchanym muzykiem jazzowym. Jego koncerty, trwające 90 minut, są splotem wspaniałych kompozycji, które tworzą niesamowitą aurę i wprowadzają słuchaczy w trudny do odcięcia trans. Jego gra jest delikatna, a zarazem niezwykle ekspresyjna. Niewątpliwie zadziwia również jego spokojna wędrówka między dźwiękami, których jednak nie miesza ze sobą pozostając oryginalnym i niepodrabialnym.

Pod nazwiskiem Abdullah Ibrahim artysta znany jest od 1968 roku, kiedy to przeszedł na islam. Wcześniej rozpoznawalny był jako Dollar Brand lub Adolph Johannes Brand. Przyszedł na świat w 1934 roku w Kapsztadzie. Naukę gry na pianinie rozpoczął w wieku 7 lat, a jego pierwszy profesjonalny występ datuje się już na 1949 rok. Jego wczesne zainteresowanie muzyką wypływało najprawdopodobniej z domu, ponieważ jego babcia grała na pianinie w lokalnym kościele, a matka była kierowniczką chóru.

Zanim zaczął karierę solową, był członkiem zespołu The Jazz Epistles, z którym w 1960 roku nagrał pierwszą płytę w historii czarnoskórych muzyków zamieszkujących RPA, później występował ze swoją grupą - Dollar Brand Trio.
W trakcie całej swojej muzycznej działalności nagrał około 38 płyt i współpracował min. z takimi osobistościami jak Basil Coetzee, Robbie Jansen, Duk Ellington i Billy Strayborn.

Lizz Wright
Lizz Wright - wokal
Kenny Banks – fortepiat/Hammond B3
Nicholas D’Amato – bass
Robin Macatangay – gitara
River Guerguerian – perkusja

Lizz Wright to młoda i niezwykle utalentowana amerykańska piosenkarka i kompozytorka. Urodziła się 22 stycznia 1980 roku w Hahirze (stan Georgia). Początki jej muzycznej przygody mają miejsce w chórze gospel, prowadzonym przez jej ojca, gdzie śpiewała i grała na fortepianie. Od 2002 roku zajmuje się tworzeniem muzyki profesjonalnie. Podpisała wtedy kontrakt z jazzową
wytwórnią Verve Records i współpracuje z nią do tej pory.

W 2003 roku ukazał się jej debiutancki album „Salt”, który dotarł do drugiego miejsca na Billboard Top Contemporary Jazz, lecz to był tylko początek jej sukcesów. Kolejny krążek, „Dreaming Wide Awake”, w tym samym rankingu osiągnął szczyt listy, a „The Orchard”, nie tylko ponowił sukces pierwszego krążka, lecz także pojawił się w pierwszej setce The Billboard 200.

Ostatnia wydana płyta, „Fellowship”, nawiązuje do początków muzycznych Lizz. Artystka chciała ukazać jak ważny jest dla niej gospel, podkreślić wartość muzyki, na której się wychowała oraz pokazać swoją religijność. Jak sama mówi, doszła do wniosku, że to dobry czas, aby tworzyć muzykę, której potrzebuje nie tylko ona sama, lecz także jej fani.Od pierwszej płyty wydanej w 2003 r. jej kariera stale się rozwija, a jej pozycja jednej z najciekawszych wokalistek jazzowych stale się umacnia. Oprócz muzyki Lizz ma także inne
zainteresowania – bardzo lubi spędzać czas w swoim ogrodzie, a także uwielbia gotować. Na swojej oficjalnej stronie internetowej chętnie dzieli się z fanami swoimi przepisami i wymienia kulinarne doświadczenia.

String Connection
Krzesimir Dębski – skrzypce
Krzysztof Przybyłowicz – perkusja
Andrzej Olejniczak – saksofon tenorowy i sopranowy
Janusz Skowron – pianino Fendera
Krzysztof Ścierański – gitara basowa

String Connection jest synonimem polskiego jazzu lat 80. Zespół był w tym czasie głównym muzycznym „towarem eksportowym” Polski, czołowym reprezentantem nurtu „Young Power”, przez krytyków określanym czasami jako „yeppie jazz” ze względu na charakterystyczną „euforyczność”. Zespół został założony w 1981 roku przez trzech muzyków wielokrotnie nagradzanej grupy „Warsztat” - skrzypka Krzesimira Dębskiego, perkusistę Krzysztofa
Przybyłowicza i basistę Zbigniewa Wrombla – którzy zaprosili do współpracy objawienie tamtych dni, pianistę Janusza Skowrona. Mniej więcej rok później ukonstytuował się najbardziej znany skład zespołu, który pretendował do miana super-grupy – K. Dębski, J. Skowron, K. Przybyłowicz plus saksofonista Andrzej Olejniczak (ex-Extra Ball i Sun Ship) i basista Krzysztof Ścierański
(ex-Laboratorium i Air Condition).

String Connection wyróżniało się nietypowymi zestawieniami brzmieniowymi, dopracowanymi kompozycjami K. Dębskiego, będącymi podstawą do dalszych improwizacji, a przede wszystkim żywiołowością, energią i dużym poczuciem humoru. Zespół regularnie występował na wszystkich ważnych festiwalach jazzowych w Polsce, jak i za granicą. Koncertowali w USA i Kanadzie, zagrali też dwie duże trasy po Związku Radzieckim. Nagrali 9 płyt, w tym dwie na Zachodzie. W latach 80-tych zarówno zespół jak i tworzący go muzycy wygrywali kolejne plebiscyty „Jazz Forum”.

Pomimo tego, że zespół został rozwiązany w 1988 roku, muzycy spotykali się co jakiś czas na wspólnych występach, a od 2009 roku zaczęli wyjeżdżać we wspólne trasy koncertowe jako znowu jako String Connection. Podczas Zadymki Jazzowej zaprezentują niezwykły spektakl muzyczny – zarówno na widowni, jak i na scenie pojawią się niewidomi, a jego większa część odbędzie się przy zgaszonych światłach.

Elina Duni Quartet
Elina Duni – wokal
Colin Vallon – fortepian
Patrice Moret – kontrabas
Norbert Pfammater – perkusja

Elina Duni urodziła się w 1981 roku w Tiranie w Albanii, w artystycznej rodzinie. Swoje pierwsze kroki na muzycznej scenie stawiała w wieku 5 lat, śpiewając dla krajowej rozgłośni radiowo-telewizyjnej. W latach 1986-1991 brała udział w wielu festiwalach muzycznych dla dzieci. W 1991 roku po upadku komunizmu wyjechała razem z matką do szwajcarskiej Genewy, w której rozpoczęła naukę gry na pianinie i odkryła jazz. Studiowała wokalistykę i kompozycję na Wydziale Jazzu w Hochschule der Künste w Bernie. W tym samym czasie założyła Elina Duni Quartet razem z Colinem Vallonem (fortepian), Patricem Moretem (kontrabas) i Norbertem Pfammaterem
(perkusja). Tworzone przez nich utwory nawiązują do muzycznych korzeni Eliny, w których mieszają się elementy jazzowe i bałkańskie. W 2008 roku ukazał się jej debiutancki album „Baresha”, który zebrał pozytywne recenzję zarówno od szwajcarskiej, jak i niemieckiej prasy.

W 2012 roku Elina Duni wydała trzecią płytę „Matanë Malit”, która jest jednocześnie muzycznym hołdem dla jej rodzinnej Albanii. „Matanë Malit” zawiera tradycyjne utwory - pieśni miłosne, bohaterskie, pieśni pracy, pasterskie, które zaaranżowane przy dużym udziale nowych technik
tworzą niepowtarzalną mieszankę przeszłości i teraźniejszości.

„Polski Jazz” w Klubie Festiwalowym

Tubis Trio
Maciej Tubis – piano
Marcin Lamch – gitara basowa
Przemek Pacan – perkusja

Zespół założony w 2004 roku przez pianistę Macieja Tubisa opiera swój repertuar na własnych, autorskich kompozycjach, nierzadko improwizowanych podczas koncertów, które powstają w inspiracji zarówno światowym jazzem, jak i klasyką – „z muzyki Coltrane’a, ale i Prokofiewa”.

Robert Szewczuga Trio
Robert Szewczuga – gitara basowa
Paweł Tomaszewski – piano
Paweł Dobrowolski – perkusja

Autorski projekt wirtuoza gitary basowej Roberta Szewczugi. W skład zespołu wchodzą muzycy bardzo dobrze znani na polskiej scenie muzycznej. Lider ma na koncie współpracę z wieloma ikonami jazzu i bluesu. Obecnie jego partii basowych najczęściej można wysłuchać w zespołach Golec uOrkiestra oraz Anthimos Apostolis Trio.

Sound Machine Trio feat. Tomasz Nowak
Dorota „Doro” Zaziąbło – Rhodes, Hammond
Patryk „Pat” Bizukojć – gitara basowa
Ryszard „Bali” Balcer – perkusja
Tomasz Nowak – trąbka

Zespół powstał z początkiem 2013 roku, a tworzone przez niego utwory oscylują między jazzem elektrycznym, a muzyką pop, wykorzystując dużą dawkę partii improwizowanych opartych na energetycznych groovach sekcji rytmicznej oraz na zróżnicowanych brzmieniach elektro-akustycznych.

www.zadymka.pl