WSJD – NUBLU ORAZ BITCHES BREW REVISITED

JF

W poniedziałek 20 czerwca obędzie się pierwszy z trzech najważniejszch koncertów Warsaw Summer Jazz Days 2011 mających miejsce w Sali Kongresowej.

Wystapią dwie rozbudowane formacje eksperymentalne z Nowego Jorku: Nublu Orchestra pod batutą Lawrance’a D. „Butcha” Morrisa oraz Bitches Brew Revisted. We wtorek 21 czerwca grać będzie (po raz pierwszy w Polsce) legendarny gitarzysta rockowy Jeff Beck, zaś w środę 22 czerwca sceną podzielą się Avishai Cohen („Seven Seas”) i Cassandra Wilson („Silver Pony”).

20/06 @ 19:30 Sala Kongresowa
Nublu Orchestra conducted by Lawrence D. „Butch” Morris 
CONDUCTION® No. 199, nublu/16
Bitches Brew Revisited 

Nublu Orchestra conducted by Lawrence D. „Butch” Morris
Lawrence D. „Butch” Morris - conduction
Ilhan Ersahin - tenor saxophone
Jonathon Haffner - alto saxophone
Graham Haynes - cornet
Brandon Ross - guitar
Doug Wieselman - guitar
William McIntyre - vibes
Michael Kiaer - electric bass
Joe Hertenstein - percussion
Kenny Wollesen - drums

Nublu jest siłą, która istnieje pozornie bez definicji. Orkiestrę tworzą różni muzycy, których łączy to, że nazywają Nublu (klub na Lower East Side w Nowym Jorku) domem. Członkowie grupy wywodzą się z takich zespołów jak Brazilian Girls, Wax Poetic, Kudu, Forro in the Dark, I Led Three Lives, Love Trio i ze stałych gości, takich jak Graham Haynes i Eddie Henderson wszyscy zebrani pod batutą Butcha Morrisa – twórcy Conduction®.

Muzyka Nublu Orchestra wyróżnia się jako jeden z najorginalniejszych i odkrywczych projektów łączących jazz, new music, improwizacje i współczesną muzykę klasyczną. To połączenie dźwięków od jazzu po techno. Kiedy wirujące dźwieki wiejącego wiatru i rogu ustępują miejsca niemalże punk-funkowej linii basowej w utworze Sketches of NYC Nublu dopiero zaczynają pokazywać, na co ich stać.

Butch Morris, dyrygując korzysta z improwizacji poszczególnych muzyków, tworząc jednocześnie spójną całość. Morris jest swoistym centrum, do którego zbiegają się wszystkie style reprezentowane przez członków zespołu. Tak samo jak klub Nublu jest sercem i jednocześnie nicią łączącą członków jednej z najbardziej zróżnicowanych społeczności w muzycznej historii.

Bitches Brew Revisited

Graham Haynes
Uznawany za innowatora na kornecie i flugelhornie, wyjątkowy kompozytor- wschodząca siła we współczesnej muzyce elektronicznej i muzyce świata. Graham Haynes zdefiniował na nowo i przekonstruował gatunek, który nazywamy muzyką jazzową. Grając na kornecie Haynes używa nowych technologii by tworzyć pomysłowe, subtelne klimaty. Nawet pośród elektronicznie przetworzonych dźwięków można wychwycić dźwięk jego instrumentu, którego brzmienie kontrastując z syntetycznym dźwiękiem jednocześnie je oswaja i uwzniośla.

Syn legendarnego perkusisty jazzowego – Roya Haynesa urodził sie w 1960 w Hollis w Queens w otoczeniu samych innowatorów (jego sąsiadami byli Roy Elridge, Milt Jackson i Jaki Byard). Podczas studiów muzycznych na Queens College Graham rozwinął zainteresowanie w muzyce klasycznej i elektronicznej (wykładowcą muzyki elektronicznej był w tamtym czasie Robert Moog). W 1979 spotkał saksofonistę Steve’a Colemana. Założyli zespół o nazwie Five Elements, który stał sie początkiem kolektywu M-Base. Większość lat osiemdziesiątych Haynes spędził na współpracy z Colemanem i Cassandrą Wilson. Pod koniec lat osiemdziesiątych założył własne ensemble- Graham Haynes and No Image i nagrał pierwszy album jako lider- „What Time It Be?”.

Późne lata 80. były czasem, w którym Graham był pochłonięty przez muzyką afrykańską, arabską i południowo azjatycką, co doprowadziło do jego przeprowadzki do Paryża w 1990. Nagrał tam „Nocturn Parisian” i „The Griots Footsteps”. Kolejne trzy at Haynes uczył sie od najlepszych w dziedzinie „muzyki swiata” tylko okazjonalnie podróżując do USA i tam współpracując z takimi artystami jak: Ed Blackwell, George Russell, Uri Caine, David Murray i wielu innych. W 1993 Haynes znów sprowadził się do Nowego Jorku, gdzie zaczął próbować swoich sil w samplingu i hip hopie. Jego projekt „Tones for the Twenty First Century” łączył rożne efekty, faktury dźwieków, terkoty i sample nakładane na siebie w tle elektronicznie obrabianego instrumentu Haynesa.

Graham intensywnie współpracował z DJami sceny drum-n-base w Nowym Jorku, Wielkiej Brytanii i reszcie Europy. W 2000 roku nagrał album „BPM” entuzjastycznie przyjęty przez krytyków. będący fuzją drum’n’base’u i muzyki klasycznej (głównie późnego Wagnera).

W ciągu swojej dotychczasowej działalności artystycznej Graham nagrał osiem albumów, z których wszystkie zdobyły uznanie krytyków muzycznych. Współpracował z takimi artystami jak: Steve Coleman, Roy Haynes, Ed Blackwell, Abbey Lincoln, Pharoah Sanders, Vernon Reid, Cassandra Wilson, Butch Morris, David Murray, Karl Berger, Brice Wassy, Cheick Tidiane Seck, George Russell, George Adams, Jaki Byard, Bill Laswell, Uri Caine, Sting, Rodney Kendrick, Sekou Sundiata, Tracie Morris, Talvin Singh, Marque Gilmore, DJ Logic, DJ Spooky, Will Calhoun, Don Byron, Greg Osby, Geri Allen i inni równie utalentowani.

Podczas swojej kariery Graham Haynes byl także wykładowca na New York University prowadząc przedmiot „Music and Trance”. Jego twórczość jest obecna nie tylko na koncertach i albumach, ale także w produkcjach filmowych, telewizyjnych, na deskach teatrów oraz we wszelkiego rodzaju wydarzeniach typu performance.

Vernon Reid
Gitarzysta i kompozytor. Cały czas rozwija sie muzycznie. Od etapu kształtowania zainteresowań muzycznych w czasie współpracy z Ronald Shannon Jackson’s Decoding Society przez własne projekty i granie z Living Colour aż po współpracę z kreatywnymi twórcami z innych gatunków muzycznych, tańca, choreografii i producentów filmowych.

Reid założyl Living Colour w Nowym Jorku koło 1985 roku. Podwójnie platynowy album „Vivid” dał im liczne nagrody. Poza graniem z zespołem Vernon angazował się w cały wachlarz innych przedsięwzięć. Nagrywał albumy solowe i we współpracy z innymi muzykami, organizował różnorodne eventy muzyczne, występował gościnnie jako gitarzysta oraz komponował na potrzeby filmu i przedstawień tanecznych.

Melvin Gibbs
Melvin Gibbs został nazwany „najlepszym basistą świata” przez magazyn „Time Out New York”. Jest szanowanym weteranem nowojorskiej sceny muzycznej, który może pochwalić się występami na ponad 200 albumach studyjnych.

Urodzony na Brooklynie przygodę z muzyką rozpoczął od gry na bębnach konga i Latin percussion. Po podjęciu decyzji o skupieniu sie na basie studiował grę akustyczną na The Muse is Brooklyn pod okiem Reggiego Workmana, a elektryczną na prywatnych lekcjach u Vica Collucci’ego. Podczas gdy był związany muzycznie z Alphonią Tims spotkał podczas próby w studiu spotkał gitarzystę i bratnią duszę – Vernona Reida.. Dołączył do Point of View, jazz-rockowej grupy Vernona. W tym samym czasie był bardzo aktywnym freelancerem na nowojorskiej scenie, próbując dotknąc tak wielu gatunków i styli muzycznych jak tylko było to możliwe. Szczególnie upodobał sobie muzykę diaspory afrykańskiej zamieszkującej Nowy Jork, później koncentrując się na rytmach takich jak salsa, reggae, soca/calypso, a następnie brazylijski afro-beat, mbalax i chimurunga.

Znany stał sie po rozpoczęciu współpracy z Defunkt i the Recording Society w latach 80. Dzieki Alphonii Tims miał okazję współpracować z Ornette Colemanem i Gilem Evansem. Pracował także z takimi osobistościami jak Sonny Sharrock i John Zorn.

Obecnie Melvin pracuje nad projektem „Melvin Runs in Hoodoo Down”. Technika nagrywania muzyki hip- hopowej znana jako ‘interpolacja’ pozwala wejść na nowy poziom improwizacji i nadać jazzowi nowe współczesne znaczenie.

DJ Logic
DJ Logic używając jazzu jako swoistej bazy dla swojej twórczości dowodzi, że wprawny DJ może łączyć gatunki z ogromną klasą. DJ Logic jest szanowanym muzykiem sesyjnym, innowacyjnym liderem zespołu, a przede wszystkim artysta, który wprowadził jazz do krainy hip hopu.

Wypłynął w latach dziewięćdziesiątych na hiphopowej scenie Bronxu. Do tej pory udało mu się współpracować z takimi muzykami jak: Medeski Martin and Wood, Christian McBride, O.A.R., Carly Simon, Marcus Miller, Jack Johnson, Vernon Reid, Warren Haynes, Charlie Hunter, Jack Dejohnette, John Mayer, Ben Harper i The Roots. DJ Logic doskonale wie jak dobrać zarówno sample jak i gości do swoich występów.

JT Lewis
JT Lewis występował z ponad dwustoma artystami reprezentującymi najróżniejsze style muzyczne. Od wielkich sław światowego jazzu takich jak Turrentine, Roy Ayers, Herbie Hancock, Lena Horne i Dave Sanborn aż po ikony muzyki pop takie jak Tina Turner, Sting, Lou Reed, Marianne Faithfull, Elvis Costello, Whitney Houston,  Debbie Harry, Garland Jeffreys i Vanessa Williams. Jego twórczość można także kojarzyć z takimi nazwiskami jak Don Pullen, David Murray, Henry Threadgill, Mark Ribot, Sonny Sharrock, Pete Cosey, Bill Laswell czy Kip Hanrahan. Był jednym z pierwszych członków Living Color.

James Hurt
Nauczyciel, kompozytor, multi- instrumentalista. James Hurt studiował na uniwersytecie stanowym w Nashville. Zamykał sie tam godzinami w salach prób by na własna rękę ćwiczyć umiejętności gry. Największy wpływ na jego twórczość miały blues i jazz słuchane w młodości. Jego matka była członkinią The Memphis Blues Society i to właśnie jej James zawdzięcza początki swoich muzycznych fascynacji.
Po skończeniu szkoły przeprowadził sie do Nowego Jorku. Od tamtego czasu grał z niezliczoną ilością innych artystów. Poza tym komponował muzykę dla HBO, Ford Motors i nowojorskich This Place Matters 2008 Awards.

Antoine Roney
Antoine Roney studiował z  Jackie’m McLeanem a później grał jako sideman z takimi artystami jak Donald Byrd, Rashid Ali, Ted Curson, Clifford Jordan i wielu innych. Występował na całym świecie grając na saksofonie tenorowym, sopranowym oraz na klarnecie basowym. Ze swoim bratem (Wallace Roney) założył kwintet, a obecnie występuje w wielu grupach i zespołach koncertując na całym świecie.

Adam Rudolph
Pochodzący z Chicago kompozytor i perkusista Adam Rudolph przez ostatnie trzydzieści lat występował na licznych festiwalach na całym świecie. Nagrał 14 albumów z legendą  –  Dr. Lateefem.  Od 1970 roku Rudolph rozwijał swoje unikalne, synkretyczne podejście do hand drums. Dzięki współpracy z takimi muzykami jak Sam Rivers, Pharaoh Sanders, L. Shankar, czy Fred Anderson mógł cały czas rozwijać swoje umiejętności w różnych stylach muzycznych.

(teksty organizatora koncertu)