Andrzej Marchewka

Trębacz Andrzej Marchewka, lider Beale Street Bandu, zmarł 27 sierpnia 2021 roku.

Kraków stracił kolejną legendarną postać stanowiącą o kolorycie i artystycznej twarzy miasta. Postać ważną dla środowiska polskiego jazzu tradycyjnego. Andrzej przez 45 lat prowadził popularny zespół Beale Street Band, m.in. laureata Złotej Tarki w 1983 roku i kilku nagród zagranicznych. Blisko związany z Piwnicą pod Baranami. W 2014 został laureatem nagrody Summer Jazz Festival Kraków – Jazzowego Baranka. Oddany całkowicie muzyce, był częścią bohemy krakowskiej, bohaterem i autorem licznych anegdot. Będzie go brakowało w Krakowie – mówi Witold Wnuk, szef Summer Jazz Festival Kraków.

Andrzej Marchewka urodził się 9 grudnia 1944 roku we wsi Ciekoty niedaleko Kielc. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędził w Skarżysku-Kamiennej. Tam uczył się w szkole muzycznej gry na skrzypcach. W latach 60. grał na gitarze i trąbce w lokalnych zespołach big-beatowych, Monsuny i Cztery i Pół. Do jazzu wciągnął go mieszkający również w Skarżysku klarnecista Zbigniew Jaremko.

Andrzej przeniósł się do Krakowa, gdzie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiów jednak nie dokończył, bo pochłonęła go bez reszty muzyka. W 1973 roku założył swój własny tradycyjny zespół, początkowo pod nazwą Marchewka i Jego Buraki, przemianowany dwa lata później na Beale Street Band. Grupa ta wykonywała nie tylko dixielandowe i swingowe standardy, ale także blues, klasyczny rock and roll.

Beale Street Band sześciokrotnie uczestniczył w konkursie Złota Tarka, główną nagrodę wywalczył w 1983 roku, w 2004 roku otrzymał w Iławie Honorową Złotą Tarkę. Zdobył także I nagrodę Jazzowych Spotkań Przyjaźni w Cieszynie w 1979. Koncertował niemal w całej Europie, odbywając liczne tournée i odwiedzając wiele festiwali: Swinging Hannover Festival, International Jazz Festival w Gent (Belgia), kilkakrotnie występował na festiwalu Jazz Jamboree w Warszawie, w Salonie Jazzu Tradycyjnego w Pradze, a także w Hanowerze i Norymberdze (Niemcy), Karlshamn (Szwecja) i w Paryżu. W 1982 r. zainicjował tradycję koncertów na statku wycieczkowym kursującym po Wiśle.

Przez lata przez zespół przewinęło się wielu muzyków, ale liderem był niezmiennie jego założyciel z trąbką w ręku.

BSB nagrał cztery płyty – dwa longplaye: „Beale Street Band” (1984) i „Beale Street Band – Live” (1988) oraz dwa CD: „In Autumn Mood” (2002) i „Just Spring” (2004). Dokonał nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia, w 1984 uczestniczył w nagraniu muzyki do filmu „Vabank 2, czyli riposta” (reż. Juliusz Machulski).

Zapytany przez wysłanniczkę „Dziennika Polskiego” o to, czy czym jest dla niego jazz, Andrzej Marchewka odpowiedział: „Jazz to sposób na życie. Nie ma momentu, w którym wiem wszystko, jest to zawsze nieskończona opowieść. To jest sposób na życie, wolność. A wolność to cudowna rzecz”. W ostatnim okresie jednak ciężko chorował, po raz ostatni grał z zespołem pięć lat temu. Zmarł we śnie na niewydolność serca. Pochowany został 31 sierpnia w Chrzanowie.